Abstract:
งานวิจัยฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบอำนาจการทดสอบของวิธีการทดสอบการแจกแจงแบบปกติ 3 วิธี ได้แก่ วิธีการทดสอบชาพิโร-วิลค์ วิธีไรอัน-จอยเนอร์ และวิธีซุรุกุซี โดยการหาค่าพี-แวลูสำหรับวิธีการทดสอบไรอัน-จอยเนอร์และวิธีการทดสอบซุรุกุซีนั้นจะใช้วิธีบูตสแตรป สำหรับการเปรียบเทียบอำนาจการทดสอบนั้นผู้วิจัยใช้ข้อมูลจำลองด้วยวิธีเพาเวอร์ซึ่งเป็นวิธีจำลองข้อมูลที่ง่ายและสามารถจำลองข้อมูลที่มีระดับความเบ้และความโด่งที่ต้องการ ในการศึกษานี้จะแบ่งกรณีศึกษาออกเป็น 4 กลุ่ม คือกลุ่มการแจกแจงลักษณะสมมาตรและโด่งต่ำ กลุ่มการแจกแจงลักษณะสมมาตรและโด่งสูง กลุ่มการแจกแจงลักษณะไม่สมมาตรและโด่งต่ำ และกลุ่มการแจกแจงลักษณะไม่สมมาตรและโด่งสูง และมีขนาดตัวอย่างแตกต่างกันตั้งแต่ n=10, 20,30, 50 และ 100 จากการศึกษาพบว่า วิธีการทดสอบ ชาพิโร-วิลค์ ให้อำนาจการทดสอบสูงสำหรับทุกกลุ่มเมื่อเปรียบเทียบกับวิธีการทดสอบไรอัน-จอยเนอร์และซุรุกุซีในทุกกรณีศึกษา นอกจากนี้ยังพบว่าอำนาจการทดสอบมีค่ามากขึ้นเมื่อขนาดตัวอย่างใหญ่ขึ้น ดังนั้นจึงสรุปได้ว่าวิธีชาพิโร-วิลค์เป็นวิธีที่มีอำนาจการทดสอบสูงสุดเมื่อเทียบกับวิธีไรอัน-จอยเนอร์และวิธีซุรุกุซี และการหาค่าพี-แวลูยังสามารถทำได้ง่ายกว่าเนื่องจากตัวสถิติชาพิโร-วิลค์นั้นมีการแจกแจงอย่างชัดเจน
