Abstract:
งานวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์สร้างเครื่องมือวัดประสบการณ์การเผชิญเหตุการณ์รบกวนใจที่สามารถแบ่งนักเรียนที่มีประสบการณ์การเผชิญเหตุการณ์รบกวนใจเป็นกลุ่มที่มีประสบการณ์มาก ปานกลาง น้อย และเพื่อศึกษาเหตุการณ์รบกวนใจของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษา ใช้กลุ่มตัวอย่าง 660 คน ซึ่งได้จากการคำนวณขนาดของกลุ่มตัวอย่างตามจำนวนของข้อคำถามที่ใช้วิเคราะห์องค์ประกอบ ใช้วิธีการสุ่มแบบแบ่งชั้นภูมิ โดยแบ่งตามระดับชั้นที่กำลังศึกษา และแบ่งตามเพศ เครื่องมือที่ใช้ในการศึกษาวิจัยในครั้งนี้ คือ แบบสอบถามประสบการณ์การเผชิญเหตุการณ์รบกวนใจ ซึ่งผู้วิจัยได้พัฒนาขึ้น แบบสอบถามนี้มีขั้นตอนในการพัฒนาเครื่องมือ โดยการหาค่าความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหาด้วยวิธีการคำนวณหาค่าดัชนีความสอดคล้อง จากการพิจารณาของผู้เชี่ยวชาญจำนวน 5 ท่าน หาค่าความเที่ยงตรงเชิงโครงสร้าง ด้วยวิธีการวิเคราะห์องค์ประกอบ หาค่าความเชื่อมั่น โดยการหาค่าสัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบาค หาค่าอำนาจจำแนกโดยใช้ t-test หาจุดตัดค่าคะแนนของแบบสอบถาม โดยการใช้ค่าเปอร์เซ็นต์ไทล์ และวิเคราะห์ความแตกต่างของจุดตัดค่าคะแนน โดยใช้ One-Way ANOVA ส่วนการวิเคราะห์ข้อมูลที่ได้จากกลุ่มตัวอย่างใช้ Descriptive Statistic, t-test, One-Way ANOVA และ Chi – Square Test ผลการศึกษาพบว่าแบบสอบถามประสบการณ์การเผชิญเหตุการณ์รบกวนใจที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น จำนวนทั้งสิ้น 60 ข้อ มีความเที่ยงตรงเชิงเนื้อหา 60 ความเที่ยงตรงเชิงโครงสร้าง 56 ข้อ มีค่าความเชื่อมั่นของแบบสอบถามทั้งฉบับเท่ากับ .936 มีค่าอำนาจจำแนก 59 ข้อ และจุดตัดค่าคะแนนทั้ง 3 ระดับมีความแตกต่างกันทางสถิติที่ระดับ .01 ส่วนการศึกษาประสบการณ์การเผชิญเหตุการณ์รบกวนใจ พบว่านักเรียนมีประสบการณ์การเผชิญเหตุการณ์รบกวนใจอยู่ในระดับน้อย มาก และปานกลาง คิดเป็นร้อยละ 50.1, 26.0 และ 23.9 ตามลำดับ นอกจากนี้ยังพบว่านักเรียนที่มีเพศ อายุ สถานภาพครอบครัว และการพักอาศัย แตกต่างกันมีประสบการณ์การเผชิญเหตุการณ์รบกวนใจแตกต่างกัน ส่วนนักเรียนที่มีผลการเรียนเฉลี่ย และลำดับการเกิดแตกต่างกันมีประสบการณ์การเผชิญเหตุการณ์รบกวนใจไม่แตกต่างกัน และปัจจัยมีความสัมพันธ์กับระดับประสบการณ์การเผชิญเหตุการณ์รบกวนใจอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ คือเพศ และสถานภาพครอบครัว(Chi-square; p= .006 และ .019)
