พระราชบัญญัติป้องกันและปราบปรามการฟอกเงิน พ.ศ. 2542 : ศึกษากรณีการค้าอาวุธสงคราม

Abstract

กฎหมายป้องกันและปราบปรามการฟอกเงินของไทยในความผิดมูลฐานเกี่ยวกับการค้าอาวุธสงครามนั้น พบว่าในปัจจุบันยังมีปัญหาจากการบังคับใช้อยู่ ซึ่งได้แก่ ปัญหาความไม่ชัดเจนของขอบข่ายของการริบทรัพย์สินที่ยังไม่สามารถริบทรัพย์สินส่วนที่เป็นรายได้ ความไม่ชัดเจนของกฎหมาย ถ้อยคำที่ยังคลุมเครือของกฎหมาย การบัญญัติความผิดมูลฐานที่ยังแคบอยู่ การที่กฎหมายไม่สามารถควบคุมมิให้มีการทุจริตคอร์รัปชั่นของเจ้าหน้าที่รัฐ ความไม่เหมาะสมของระยะเวลาในการยับยั้งธุรกรรมและระยะเวลาในการยึดหรืออายัดทรัพย์สินชั่วคราว และยังขาดมาตรการการขึ้นทะเบียนผู้ถูกกีดกันมิให้เข้าถึงแหล่งเงินทุนเพื่อการฟอกเงิน ซึ่งปัญหาเหล่านี้ผู้เขียนได้มีข้อเสนอแนะเพื่อปรับปรุงให้กฎหมายมีประสิทธิภาพในประเด็นดังกล่าวมากขึ้น ซึ่งได้แก่ การแก้ไขบทบัญญัติของกฎหมายในบางประการ โดยการปรับเปลี่ยนและเพิ่มเติมบทบัญญัติให้มีความเหมาะสมกับการปฏิบัติการตามกฎหมายมากยิ่งขึ้น รวมทั้งได้เสนอแนะให้บัญญัติกฎกระทรวงขึ้นเพื่อความชัดเจนในรายละเอียดของกฎหมาย โดยแจกแจงไว้ในกฎกระทรวงว่าให้พระราชบัญญัติหรือกฎหมายใดบ้างเป็นความผิดมูลฐานตามมาตรา 3(21) แห่งพระราชบัญญัติป้องกันและปราบปรามการฟอกเงิน พ.ศ. 2542 นอกจากนี้ผู้เขียนยังเห็นว่าระยะเวลาในการยับยั้งธุรกรรมที่กำหนดไว้ในกฎหมายนั้นยังสั้นเกินไป เห็นสมควรแก้ไขกฎหมายเพื่อขยายระยะเวลาให้เจ้าหน้าที่มีเวลาสืบเสาะหาหลักฐานได้มากขึ้น รวมถึงการขยายระยะเวลาการยึดหรืออายัดทรัพย์สินไว้ชั่วคราวด้วย และที่สำคัญที่สุดคือประเด็นที่ประเทศไทยยังไม่มีการจัดทำการขึ้นทะเบียนรายชื่อของบุคคลผู้ถูกกีดกันมิให้เข้าถึงแหล่งเงินทุนเพื่อป้องกันการแพร่กระจายของอาวุธที่มีอานุภาพร้ายแรง ตามคำแนะนำข้อที่ 7 ของ FATF ซึ่งเป็นประเด็นที่ควรจะเร่งแก้ไข ประเด็นปัญหาที่กล่าวมาทั้งหมดนี้เป็นประเด็นที่จะต้องเร่งทำการแก้ไขเพื่อสร้างความแข็งแกร่งให้กับกฎหมายป้องกันและปราบปรามการฟอกเงินของไทยให้ทัดเทียมนานาประเทศ