Abstract:
วิทยานิพนธ์เรื่องนี้มีวัตถุประสงค์ในการศึกษา 2 ข้อ คือ 1.เพื่อศึกษารูปแบบในการสร้างงานนาฏยศิลป์ไทยร่วมสมัยเกี่ยวกับบทบาทของสตรีในสังคมไทย ของนราพงษ์ จรัสศรี 2.เพื่อศึกษาวิเคราะห์แนวความคิดในการสร้างงานนาฏยศิลป์ไทยร่วมสมัยเกี่ยวกับบทบาทของสตรีในสังคมไทย ของนราพงษ์ จรัสศรี โดยใช้ระเบียบของวิธีการดำเนินการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) ดังนี้ การสำรวจข้อมูลเชิงเอกสาร การสัมภาษณ์ผู้เชี่ยวชาญ การสัมมนา สื่อสารสนเทศอื่นๆ การสำรวจข้อมูลภาคสนาม และเกณฑ์มาตรฐานศิลปินต้นแบบ นำมาสังเคราะห์ข้อมูล สรุปผลและนำเสนอเป็นงานวิจัย โดยผู้วิจัยจะนำเสนอผลการศึกษาโดยวิธีพรรณนาวิเคราะห์ ผลการวิจัยพบว่า รูปแบบในการสร้างงานนาฏยศิลป์ไทยร่วมสมัยเกี่ยวกับบทบาทสตรีในสังคมไทย ของนราพงษ์ จรัสศรี นั้น จะใช้รูปแบบการแสดงตามองค์ประกอบทางนาฏยศิลป์ ประกอบด้วย บทการแสดงที่ยังคงรักษาประเด็นหลักในเรื่องของผู้หญิง และง่ายต่อการเข้าใจของผู้ชม ที่เป็นคนทั่วไป มีการสร้างสรรค์ลีลาขึ้นใหม่โดยยังรักษาลีลาแบบดั้งเดิม ใช้ท่าแม่บททางด้านนาฏยศิลป์เพื่อช่วยเสริมให้นักแสดงสื่อความหมายได้อย่างความชัดเจน นอกจากนี้ยังสร้างสรรค์ลีลาใหม่บนพื้นฐานของลีลาแบบดั้งเดิม ผสมผสานในหลากหลายวัฒนธรรม และสื่อให้คนเข้าใจง่าย นักแสดง มีเทคนิคการเต้นจากหลายวัฒนธรรมและยังคงรักษาหัวใจของวัฒนธรรมไทยไว้ เครื่องแต่งกายจะช่วยส่งเสริมลีลาจากนาฏยศิลป์ไทยและในขณะเดียวกันก็เอื้อต่อลีลาจากวัฒนธรรมตะวันตกด้วย ด้านดนตรีมีการสร้างสรรค์เสียงและดนตรีใหม่บนพื้นฐานแบบดั้งเดิม รูปแบบด้านอุปกรณ์การแสดงที่ยังคงรักษาทัศนคติของเรื่องราวในอดีตด้วย ส่วนแนวความคิดในการสร้างงานนาฏยศิลป์ไทยร่วมสมัยของ นราพงษ์ จรัสศรี นั้นได้ให้ความสำคัญทางด้านความแตกต่างระหว่างเพศ ที่สะท้อนให้เห็นถึงเอกลักษณ์ไทย ใช้ความหลากหลายทางด้านวัฒนธรรมอื่นเพื่อเสริมให้วัฒนธรรมไทยเด่นขึ้น ตลอดจนการสร้างสรรค์และการสร้างอรรถรสเพื่อให้ผู้ชมเข้าถึงบทการแสดง การอนุรักษ์ การใช้สัญลักษณ์ การนำหลักคุณธรรมจริยธรรมเข้ามาเสริม และสุดท้ายคือนำเอาทฤษฎีทางด้านนาฏศิลป์และทัศนศิลป์ มาเป็นแนวความคิดในการสร้างงานนายศิลป์ไทยร่วมสมัย
