Abstract:
วิทยานิพนธ์ เรื่อง อรรถรสในนาฏยศิลป์ผ่านนาฏกรรมแนวใหม่ เรื่อง “นารายณ์อวตาร” ของ นราพงษ์ จรัสศรี นี้ ผู้วิจัยมีความประสงค์ที่จะศึกษารูปแบบและแนวความคิดของการใช้อรรถรส ซึ่งเป็นวิธีการสร้างสรรค์ หรือเทคนิคสำคัญของการแสดงนาฏยศิลป์ไทยร่วมสมัย เรื่อง “นารายณ์อวตาร” ดังนั้น ผู้วิจัยได้จึงตั้งประเด็นคำถามไว้ 2 ประเด็น คือ 1. รูปแบบของงานนาฏยศิลป์ร่วมสมัย “นารายณ์อวตาร พ.ศ. 2546” ของ นราพงษ์ จรัสศรี เป็นอย่างไร 2. แนวความคิดในการสร้างอรรถรสในการแสดงนาฏยศิลป์ร่วมสมัย “นารายณ์อวตาร” พ.ศ. 2546 เป็นอย่างไร ซึ่งในการวิจัยครั้งนี้ ผู้วิจัยใช้ระเบียบวิธีการดำเนินการวิจัยเชิงคุณภาพ (Qualitative Research) โดยรวบรวมข้อมูลจากเอกสาร สิ่งพิมพ์ งานวิจัย หนังสือ ตำรา และวิทยานิพนธ์ ที่เกี่ยวข้องกับการแสดงนาฏยศิลป์ไทยร่วมสมัย เรื่อง “นารายณ์อวตาร” ของ นราพงษ์ จรัสศรี จากนั้น จึงนำข้อมูลทั้งหมดมาทำการวิเคราะห์ และสังเคราะห์ข้อมูล สรุปผล และนำเสนอเป็นงานวิจัย ผลการวิจัยรูปแบบในการสร้างงานเพื่อเพิ่มอรรถรสในการแสดงนาฏยศิลป์ไทยร่วมสมัยของ นราพงษ์ จรัสศรี นั้น ใช้องค์ประกอบของการแสดงนาฏยศิลป์ไทย ซึ่งประกอบไปด้วย บทการแสดงที่นำมาตัดต่อใหม่ให้ตรงตามจุดประสงค์ของการแสดงที่มีผลต่อผู้ชมรุ่นใหม่ ลีลาของผู้แสดงชายล้วนที่ผสมผสานระหว่างจารีตดั้งเดิมของการแสดงโขน ในวัฒนธรรมไทยกับวัฒนธรรมตะวันตกที่มีความหลากหลาย การออกแบบเสื้อผ้า เครื่องแต่งกาย ฉาก แสง เสียง และอุปกรณ์ประกอบฉากที่ได้รับอิทธิพลจากจิตรกรรมฝาผนังแบบดั้งเดิมของไทย และการออกแบบในศิลปะการแสดงแบบตะวันตก แต่ยังคงความเป็นไทยไว้ ส่วนแนวความคิดในการสร้างอรรถรส ในการแสดงนาฏยศิลป์ไทยร่วมสมัย ของ นราพงษ์ จรัสศรี ให้ความสำคัญกับการสร้างสรรค์งานด้านนาฏยศิลป์ในรูปแบบใหม่ โดยใช้ความหลากหลายทางด้านวัฒนธรรม ตลอดจนรูปแบบของการแสดงและคำนึงถึงผู้ชมที่เป็นคนรุ่นใหม่ ที่สอดคล้องกับทฤษฎีทางด้านความงามของศิลปะการแสดง
