Abstract:
ศึกษากฎหมายเกี่ยวกับความปลอดภัยอาหารในอุตสาหกรรมการเลี้ยงไก่เนื้อ ในส่วนที่เกี่ยวข้องกับการป้องกันและควบคุมโรคไข้หวัดนก ซึ่งกฎหมายดังกล่าวต้องสอดคล้องกับระบบอุตสาหกรรมและสถานการณ์ของโรค และโดยเฉพาะอย่างยิ่งกฎหมายต้องเข้าไปควบคุมในทุกห่วงโซ่การผลิตเพื่อป้องกันและควบคุมโรคและสร้างความเชื่อมั่นให้กับผู้บริโภค การศึกษาวิจัยครั้งนี้ได้ใช้วีการวิจัยเชิงคุณภาพโดยศึกษากฎหมายเกี่ยวกับความปลอดภัยอาหารในส่วนที่เกี่ยวข้องกับการป้องกันและควบคุมโรคไข้หวัดนกของไทย กฎหมายของต่างประเทศ และหลักเกณฑ์ขององค์การระหว่างประเทศที่เกี่ยวข้อง นอกจากนี้ยังได้ใช้วิธีวิจัยเชิงปริมาณโดยกรสัมภาษณ์เชิงสนทนากับเจ้าหน้าที่ภาครัฐและผู้ประกบการภาคเอกชนที่เกี่ยวข้อง ทั้งนี้เพื่อนำข้อมูลที่ได้มาวิเคราะห์และนำมาประกอบการพิจารณาแก้ไขปรับปรุงกฎหมายให้ครอบคลุมในทุกห่วงโซ่การผลิต เพื่อป้องกันและควบคุมโรคและเพื่อสร้างความเชื่อมั่นให้กับผู้บริโภค จากผลการศึกษาพบว่ากฎหมายเกี่ยวกับความปลอดภัยอาหารในส่วนของการป้องกันและควบคุมโรคไข้หวัดนก ได้มีมาตรการทางกฎหมายเข้ามาควบคุม ในแต่ละห่วงโซ่การผลิต ตั้งแต่ฟาร์มเลี้ยงไก่ อาหารและยาสัตว์ โรงฆ่าชำแหละสัตว์ปีก และการขนส่งในระดับหนึ่งแล้ว แต่ในบางห่วงโซ่การผลิตยังไม่มีกฎหมายเข้ามาควบคุม แล้วแต่กฎหมายไม่สอดคล้องกับระบบของอุตสาหกรรมและสถานการณ์ของโรค ในส่วนนี้จึงต้องแก้ไขเพิ่มเติมกฎหมาย ซึ่งถือเป็นมาตรการหนึ่งในการป้องกันและควบคุมโรค
แต่อย่างไรก็ตาม การแก้ไขเนื้อหาของกฎหมายเพียงอย่างเดียวยังไม่เพียงพอ จำต้องมีการบังคับใช้ให้เป็นไปตามเนื้อหาของกฎหมายที่ได้แก้ไขปรับปรุงแล้วด้วย ซึ่งในส่วนนี้ต้องเพิ่มงบประมาณ เพิ่มอัตรากำลังพนักงานเจ้าหน้าที่ ประสานการทำงานกับเจ้าพนักงานฝ่ายปกครองหรือตำรวจ อบรมความรู้ความเชี่ยวชาญด้านกฎหมายให้กับเจ้าหน้าที่ผู้ปฏิบัติงาน เพื่อปฏิบัติการให้เป็นไปตามกฎหมายนอกจากนี้ยังต้องประชาสัมพันธ์ให้ความรู้ความเข้าใจกับประชาชนในการป้องกันและควบคุมโรค และให้ความร่วมมือกับเจ้าหน้าที่ภาครัฐ ทั้งนี้ ปัจจัยภาครัฐและความร่วมมือของประชาชนดังกล่าว ย่อมผลักดันให้กฎหมายมีผลบังคับใช้ได้จริง การบังคับใช้กฎหมายเกิดประสิทธิภาพ และในท้ายที่สุดย่อมสร้างความเชื่อมั่นให้กับผู้บริโภคทั้งภายในประเทศ และต่างประเทศ โดยเฉพาะประเทศคู่ค้า
