อิทธิพลของบุคลิกภาพแบบหลงตนเองต่อปฏิกิริยาตอบสนองเมื่อได้รับการยอมรับหรือถูกปฏิเสธ

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาอิทธิพลของบุคลิกภาพแบบหลงตนเองต่อความโกรธ พฤติกรรมก้าวร้าวและการประเมินสมาชิกกลุ่มทางลบเมื่อได้รับการยอมรับและถูกปฏิเสธจากกลุ่มนิสิตปริญญาตรีจำนวน 112 คน เป็นเพศชาย 56 คน เพศหญิง 56 คน ที่ผ่านการทำมาตรวัดบุคลิกภาพแบบหลงตนเองและถูกจำแนกว่ามีบุคลิกภาพแบบหลงตนเองสูงหรือต่ำ เข้าร่วมการทดลองโดยหลังจากการทำกิจกรรมกลุ่ม ผู้ร่วมการทดลองถูกสุ่มให้ได้รับการยอมรับจากกลุ่มหรือถูกปฏิเสธจากกลุ่ม จากนั้นให้เลือกเสียง 1 เสียงจากทั้งหมด 10 เสียง เป็นเสียงที่มีความน่าฟังหรือเป็นเสียงรบกวนในระดับต่างๆ กันเปิดให้สมาชิกกลุ่มฟัง (ไม่มีการเปิดเสียงจริง) ผู้ร่วมการทดลองระบุสภาวะอารมณ์ของตนและประเมินสมาชิกกลุ่ม ผลการวิจัยพบว่า บุคลิกภาพแบบหลงตนเองและเงื่อนไขการยอมรับมีปฏิสัมพันธ์กันในการรายงานความโกรธอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 และในการแสดงพฤติกรรมก้าวร้าวอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 เมื่อถูกปฏิเสธจากกลุ่ม คนที่มีบุคลิกภาพแบบหลงตนเองสูงรายงานความโกรธและแสดงพฤติกรรมก้าวร้าวมากกว่าคนที่มีบุคลิกภาพแบบหลงตนเองต่ำอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 แต่เมื่อได้รับการยอมรับจากกลุ่มคนที่มีบุคลิกภาพแบบหลงตนเองสูงมีปฏิกิริยาตอบสนองไม่แตกต่างจากคนที่มีบุคลิกภาพแบบหลงตนเองต่ำ นอกจากนี้คนที่มีบุคลิกภาพแบบหลงตนเองสูงประเมินผู้อื่นทางลบมากกว่าคนที่มีบุคลิกภาพแบบหลงตนเองต่ำอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01