Abstract:
การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงพรรณนา มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับความฉลาดทางอารมณ์ของนักเรียนอาชีวศึกษา ในเขตกรุงเทพมหานครและเพื่อลำดับความสำคัญของปัจจัยที่มีผลต่อการทำนายความฉลาดทางอารมณ์ กลุ่มตัวอย่างเป็น นักเรียนอาชีวศึกษาระดับระดับชั้น ปวช. ปีที่ 1-3 และระดับชั้น ปวส. ปีที่ 1-2 ในภาคเรียนที่ 1 ปีการศึกษา 2551 ในวิทยาลัยอาชีวศึกษา เขตกรุงเทพมหานคร 5 วิทยาลัย จำนวนทั้งสิ้น 1.051 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ แบบสอบถามวัดความฉลาดทางอารมณ์ แบบประเมินการทำหน้าที่ครอบครัว แบบสอบถามทัศนคติของเพื่อน และแบบสอบถามทัศนคติของโรงเรียน ครู-อาจารย์ วิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา, t-test, One-way ANOVA, และการถดถอยพหุคูณ ผลการวิจัยพบว่านักเรียนอาชีวศึกษาในเขตกรุงเทพมหานครมีระดับความฉลาดทางอารมณ์ในระดับสูง 3.8% ระดับค่อนข้างสูง 65.3% ระดับปานกลาง 30.2% ระดับค่อนข้างต่ำ 0.7% การวิเคราะห์แบบ Univariate analysis พบมีปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับความฉลาดทางอารมณ์ 6 ปัจจัยได้แก่ อายุ ระดับการศึกษา ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน ทัศนคติต่อเพื่อน ทัศนคติต่อโรงเรียน-ครูอาจารย์ และการปฎิบัติหน้าที่ของครอบครัว การวิเคราะห์แบบ Multivariate analysis พบมีปัจจัยที่มีนัยสำคัญทางสถิติที่สามารถทำนายความฉลาดทางอารมณ์จากสูงมาต่ำ 4 ปัจจัย คือ การปฎิบัติหน้าที่ของครอบครัว ทัศนคติต่อโรงเรียน-ครูอาจารย์ ผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน และอายุ สามารถทำนายความฉลาดทางอารมณ์ได้รวมกัน 23.1%
