Abstract:
จากการดำเนินกระบวนการระงับข้อพิพาททางภาษีโดยการไกล่เกลี่ยในชั้นศาลของประเทศไทยในปัจจุบัน พบว่ากระบวนการไกล่เกลี่ยข้อพิพาททางภาษีดังกล่าวนั้นยังไม่มีบทบัญญัติเฉพาะที่จะนำมาใช้กับการระงับข้อพิพาทโดยการไกล่เกลี่ย ทั้งในประเด็นของหลักเกณฑ์เเละวิธีการในการไกล่เกลี่ยข้อพิพาททางภาษี บทบัญญัติที่ให้อำนาจพนักงานหรือเจ้าหน้าที่ของกรมสรรพากรในการเจรจาต่อรองหรือทำข้อตกลงในกระบวนการไกล่เกลี่ย รวมทั้งมาตรการที่จะเข้ามาสร้างหลักประกันความเป็นธรรมเเละกำกับดูเเลพฤติกรรมของผู้เสียภาษีที่เข้าสู่กระบวนการไกล่เกลี่ย จึงทำให้กระบวนการไกล่เกลี่ยข้อพิพาททางภาษีไม่สามารถระงับข้อพิพาททางภาษีได้อย่างมีประสิทธิภาพ ขาดหลักประกันในการสร้างความเป็นธรรมให้กับผู้เสียภาษีที่มีข้อพิพาทหรือประเด็นเเห่งคดีลักษณะเดียวกันที่เข้าสู่กระบวนการไกล่เกลี่ย เเละอาจทำให้เกิดการดำเนินกระบวนการหรือการนำกระบวนการไกล่เกลี่ยไปใช้กับการระงับข้อพิพาททางภาษีอย่างบิดเบือนเเละผิดวัตถุประสงค์ ในวิทยานิพนธ์ฉบับนี้ ผู้เขียนจึงได้ศึกษาสภาพปัญหาต่างๆที่เกี่ยวข้องกับกระบวนการระงับข้อพิพาททางภาษีโดยการไกล่เกลี่ยในชั้นศาล พร้อมกับได้เสนอแนะแนวทางแก้ไขปัญหาที่เกี่ยวข้อง 4 ประเด็นหลัก ได้แก่ 1. ออกบทบัญญัติหรือกฎหมายที่ใช้สำหรับการระงับข้อพิพาทโดยการไกล่เกลี่ยในคดีภาษีอากรโดยเฉพาะ 2. ออกบทบัญญัติให้อำนาจหรือรองรับการใช้อำนาจของพนักงานหรือเจ้าหน้าที่ในการทำการเจรจาต่อรองหรือข้อตกลงใดๆในกระบวนการไกล่เกลี่ย 3. ออกมาตรการเพื่อป้องกันและสร้างความเป็นธรรมภายในกระบวนการไกล่เกลี่ยข้อพิพาททางภาษี 4. ออกมาตรการควบคุมและกำกับดูแลพฤติกรรมของผู้เสียภาษีที่เข้าสู่กระบวนการระงับข้อพิพาทโดยการไกลเกลี่ยในข้อพิพาททางภาษี
