Abstract:
ในอุตสาหกรรมการผลิตผงซักฟอกนั้นเป็นอุตสาหกรรมหลักที่ใช้เอนไซม์มากที่สุดทั้งในด้านปริมาณการใช้และมูลค่าทางการตลาด โดยไลเปสเป็นเอนไซม์ชนิดหนึ่งที่มีความสำคัญเกี่ยวกับเทคโนโลยีทางชีวภาพ ซึ่งสามารถผลิตเอนไซม์ไลเปสได้จากธรรมชาติ ในการใช้เอนไซม์เป็นส่วนประกอบในผงซักฟอกนั้นทำให้ประสิทธิภาพในการกำจัดคราบสกปรกที่ยึดติดบนเสื้อผ้าได้ดีขึ้นอีกทั้งยังปลอดภัยต่อสิ่งแวดล้อม ผงซักฟอกในปัจจุบันนั้นประกอบไปด้วยเอนไซม์หลายชนิด ได้แก่ โปรติเอส อะไมเลส เซลลูเลส และไลเปส อย่างไรก็ตามเอนไซม์นั้นไม่เสถียรต่อสภาพแวดล้อม และการเก็บรักษา โดยเฉพาะอย่างยิ่งในสภาวะที่เหมาะสมสำหรับการซักล้าง ดังนั้นในงานวิจัยนี้เพื่อทำการศึกษาการกักเก็บเอนไซม์ไลเปสด้วยการอบแห้งแบบพ่นฝอย โดยการทำให้เอนไซม์ไลเปสอยู่ในรูปของผงเอนไซม์แห้ง เพื่อให้มีความเสถียรต่อการใช้งานและการเก็บรักษามากขึ้น งานวิจัยนี้ทำการศึกษาอิทธิพลของอุณหภูมิของอากาศร้อนขาเข้า, ปริมาณไลโปเลส 100 แอล ซึ่งเป็นเอนไซม์ไลเปสที่จำหน่ายเชิงพาณิชย์ ต่อน้ำหนักแป้งมอลโตเดกซ์ตริน, ความเข้มข้นของสารละลายแป้งมอลโตเดกซ์ติน DE 10 และแคลเซียมคลอไรด์ โดยพบว่าเมื่ออุณหภูมิของอากาศร้อนขาเข้าและปริมาณไลโปเลส 100 แอลมีค่ามากขึ้น ส่งผงให้ประสิทธิภาพในการกักเก็บเอนไซม์ลดลง และเมื่อความเข้มข้นของสารละลายแป้งมอลโตเดกซ์ตรินสูงขึ้น ส่งผลให้ประสิทธิภาพในการกักเก็บเอนไซม์สูงขึ้น โดยการเติมแคลเซียมคลอไรด์ไม่มีผลต่อประสิทธิภาพการกักเก็บไลโปเลส 100 แอล จากงานวิจัยนี้สามารถสรุปได้ว่าประสิทธิภาพของการกักเก็บไลโปเลส 100 แอลที่ดีที่สุดนั้นจะใช้อุณหภูมิของอากาศร้อนขาเข้าเท่ากับ 110 องศาเซลเซียส, ปริมาณไลโปเลส 100 แอล 10 มิลลลิลิตรต่อแป้งมอลโตเดกซ์ตริน 20 กรัม, ความเข้มข้นของสารละลายแป้งมอลโตเดกซ์ตรินร้อยละ 40 โดยน้ำหนัก โดยค่าแอคติวิตี้คงเหลือมีค่าร้อยละ 90 เมื่อเทียบกับค่าแอคติวิตี้ก่อนการอบแห้งแบบพ่นฝอย และจากการศึกษาการกระจายตัวของเอนไซม์โดยใช้เครื่อง EDX และกล้องคอนโฟคอล พบว่าเอนไซม์จะอยู่บริเวณผิวของอนุภาคผงเอนไซม์แห้งมากกว่าอยู่ภายในอนุภาค โดยที่อุณหภูมิของอากาศขาเข้าไม่มีผลต่อการกระจายตัวของเอนไซม์
