Abstract:
วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาถึงการปรับใช้หลักกฎหมายลักษณะนิติกรรม-สัญญา กับสัญญารับตั้งครรภ์แทนและสัญญาที่เกี่ยวข้อง เพื่อให้ได้แนวทางปฏิบัติที่เหมาะสมในการปรับใช้กับสัญญารับตั้งครรภ์แทนและสัญญาที่เกี่ยวเนื่อง และแนวทางในการร่างกฎหมายที่เหมาะสมเกี่ยวกับสัญญารับตั้งครรภ์แทนและสัญญาที่เกี่ยวเนื่องในประเทศไทย จากการศึกษาในเบื้องต้นพบว่าหลักกฎหมายลักษณะนิติกรรม-สัญญา อาจนำมาปรับใช้กับสัญญารับตั้งครรภ์แทนและสัญญาที่เกี่ยวเนื่องได้ แต่เนื่องจากสัญญารับตั้งครรภ์แทนนี้เป็นสัญญาที่มีลักษณะพิเศษเฉพาะแตกต่างจากสัญญาทั่วไปอื่นๆ ทั้งสัญญารับตั้งครรภ์แทนไม่ใช่สัญญาที่มีลักษณะส่งผลในเชิงทรัพย์สินเพราะเด็กที่เกิดจากสัญญาไม่ใช่ทรัพย์สิน ทั้งยังมีระยะเวลาในการปฏิบัติสัญญาที่ยาวนาน ทั้งนี้แม้ในเบื้องต้นหลักกฎหมายลักษณะนิติกรรม-สัญญานั้น อาจนำมาปรับใช้กับสัญญารับตั้งครรภ์แทนได้ แต่ก็เป็นการปรับใช้ที่ไม่มีประสิทธิภาพเพราะคู่สัญญาฝ่ายหนึ่งไม่สามารถบังคับคู่สัญญาอีกฝ่ายให้ปฏิบัติตามสัญญาได้สมดังวัตถุประสงค์แห่งสัญญา และไม่อาจป้องกัน หรือให้ความคุ้มครองและแก้ไขปัญหาที่จะเกิดกับเด็กที่จะเกิดจากสัญญาดังกล่าวได้ ดังนั้น จึงจำเป็นต้องมีการบัญญัติกฎหมายเกี่ยวกับสัญญารับตั้งครรภ์แทนขึ้นโดยเฉพาะเพื่อทำให้เกิดความชัดเจน และเป็นกฎหมายที่ให้ความคุ้มครองทั้งหลักเสรีภาพในการทำสัญญาและเด็กผู้บริสุทธิ์ที่เกิดจากสัญญาที่ควรได้รับการอบรมเลี้ยงดูด้วยความรักและได้มีโอกาสเจริญเติบโตมีชีวิตที่สมบูรณ์ เช่นเดียวกับเด็กที่เกิดจากครอบครัวปกติควบคู่กันไป โดยผู้ร่างกฎหมายจะต้องคำนึงถึงบุคคลที่เกี่ยวข้องด้วยกันทุกฝ่ายโดยเฉพาะเด็กที่จะเกิดขึ้นในอนาคต
