Abstract:
สิทธิในการเจรจาต่อรองร่วมในรัฐวิสาหกิจในเรื่องการปรับปรุงสภาพการจ้างที่เกี่ยวกับการเงิน ตามพระราชบัญญัติรัฐวิสาหกิจสัมพันธ์ พ.ศ. 2543 ที่กำหนดให้ต้องได้รับความเห็นชอบจากคณะกรรมการแรงงานรัฐวิสาหกิจสัมพันธ์ และคณะรัฐมนตรีก่อนจึงจะมีผลใช้บังคับได้ ถือเป็นการจำกัดสิทธิในการเจรจาต่อรองระหว่างนายจ้างและสหภาพแรงงานรัฐวิสาหกิจตามระบบแรงงานสัมพันธ์ การนำระบบการบริหารจัดการเพื่อสร้างมูลค่าเชิงเศรษฐศาสตร์ (Economic Value Management : EVM) หรือระบบ EVM มาใช้ในการบริหารจัดการในองค์กรรัฐวิสาหกิจ ถือเป็นนโยบายของรัฐในการพัฒนารัฐวิสาหกิจให้เป็นองค์กรที่มีการบริหารจัดการที่มีประสิทธิภาพสามารถสร้างรายได้ให้กับประเทศ วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มุ่งศึกษาว่า การนำระบบ EVM มาใช้จะทำให้เกิดผลดีผลเสียต่อสิทธิในการเจรจาต่อรองเกี่ยวกับสภาพการจ้างที่เกี่ยวกับการเงินในรัฐวิสาหกิจอย่างไร จากการศึกษาพบว่า การนำระบบ EVM มาใช้ โดยใช้ค่ากำไรเชิงเศรษฐศาสตร์ (Economic Profit : EP) หรือมูลค่าเพิ่มเชิงเศรษฐศาสตร์ (Economic Value Added : EVA) หรือมูลค่าเพิ่มเชิงเศรษฐศาสตร์ (Economic Value Added : EVA) มาเป็นตัวชี้วัด จะทำให้สิทธิในการเจรจาต่อรองเกี่ยวกับสภาพการจ้างที่เกี่ยวกับการเงินมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น เนื่องจากทำให้นายจ้างรัฐวิสาหกิจ และสหภาพแรงงานรัฐวิสาหกิจทราบถึงสถานะทางการเงินอันส่งผลถึงความสามารถในการจ่ายค่าตอบแทนทางด้านแรงงาน เกิดความสัมพันธ์อันดีระหว่างนายจ้างรัฐวิสาหกิจกับสหภาพแรงงานรัฐวิสาหกิจแต่การนำระบบ EVM มาใช้อาจมีผลกระทบต่อข้อตกลงเกี่ยวกับสภาพการจ้าง เช่น การว่าจ้างผู้ผลิตภายนอกที่สามารถผลิตด้วยต้นทุนที่ต่ำกว่าองค์กรรัฐวิสาหกิจผลิตด้วยตนเอง การยกเลิกการดำเนินธุรกิจที่ให้ผลตอบแทนต่ำ, การลดจำนวนพนักงานรัฐวิสาหกิจ และการจ่ายผลตอบแทนพิเศษ (Bonus) ดังนั้น จึงควรมีการแก้ไขกฎหมายในการจำกัดสิทธิดังกล่าวข้างต้น เพื่อให้สอดคล้องกับอนุสัญญาขององค์การแรงงานระหว่างประเทศ และกำหนดกฎเกณฑ์ที่เกี่ยวกับการนำระบบ EVM ให้มีประสิทธิภาพอันเป็นประโยชน์ต่อการพัฒนาองค์กรรัฐวิสาหกิจและเศรษฐกิจโดยรวมของประเทศ
