คดีปกครองที่เกี่ยวกับเศรษฐกิจ ศึกษากรณีการฟ้องเพิกถอนนิติกรรมทางปกครอง

Abstract

การวิจัยนี้มุ่งศึกษาการควบคุมตรวจสอบการใช้อำนาจทางปกครองของรัฐในทางเศรษฐกิจหรือคดีปกครองที่เกี่ยวกับเศรษฐกิจ กรณีการฟ้องเพิกถอนนิติกรรมทางปกครอง โดยศึกษาถึงอำนาจของศาลปกครอง เงื่อนไขการฟ้องคดี วิธีพิจารณาคดี และเทคนิคที่ศาลใช้ในการพิจารณาวินิจฉัยคดี ผลการศึกษาพบว่า ศาลปกครองมีอำนาจการพิจารณาพิพากษาคดีปกครองที่เกี่ยวกับเศรษฐกิจ กรณีการฟ้องเพิกถอนนิติกรรมทางปกครอง ซึ่งอยู่ในอำนาจของศาลปกครอง ตามมาตรา 9 วรรคหนึ่ง (1) และมาตรา 11 (2) แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครอง และวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. 2542 ซึ่งแม้มีเงื่อนไขในการฟ้องคดี และวิธีพิจารณาคดีเช่นเดียวกับคดีปกครองประเภทอื่น แต่ก็มีเหตุผลของคำวินิจฉัยที่อาจแตกต่างกันตามแต่กรณี จากการศึกษาคำพิพากษาที่เกี่ยวกับการฟ้องเพิกถอนนิติกรรมทางปกครองที่เกี่ยวกับเศรษฐกิจของศาลปกครองพบว่า การทำคำพิพากษาของศาลปกครองนั้นจะกำหนดเหตุที่ใช้อ้างในการเพิกถอนนิติกรรมทางปกครองที่เกี่ยวกับเศรษฐกิจ ตามที่กำหนดไว้ในมาตรา 9 วรรคหนึ่ง (1) แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ. 2542 ซึ่งได้รับอิทธิพลมาจากศาลปกครองฝรั่งเศส โดยที่การออกนิติกรรมทางปกครองที่เกี่ยวกับเศรษฐกิจส่วนใหญ่เป็นการใช้อำนาจดุลพินิจของฝ่ายปกครอง การตรวจสอบดุลพินิจดังกล่าวนั้น ศาลปกครองได้ใช้หลักความได้สัดส่วนในการพิจารณาวินิจฉัยคดี ซึ่งแม้ในคำพิพากษา ไม่ปรากฏอย่างชัดแจ้งว่า ศาลได้วินิจฉัยโดยใช้หลักความได้สัดส่วน แต่เมื่อพิจารณาเนื้อหา ของคำวินิจฉัยจะพบว่าศาลได้ใช้หลักเกณฑ์ของหลักความได้สัดส่วนในการวินิจฉัยคดี