Abstract:
วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาเปรียบเทียบฐานความผิดเกี่ยวกับเพศระหว่างกฎหมายไทยกับกฎหมายอิสลาม เนื่องจากอาชญากรรมทางเพศเป็นอาชญากรรมหนึ่งของประเทศไทยที่มีแนวโน้มเพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ จึงทำให้ประชาชนส่วนใหญ่เริ่มมีความสนใจและตระหนักถึงปัญหาจากการกระทำความผิดฐานนี้มากยิ่งขึ้น โดยมีความเห็นว่าสาเหตุประการหนึ่งที่ทำให้ประเทศไทยไม่สามารถแก้ไขหรือป้องกันสังคมจากอาชญากรรมประเภทนี้ได้เนื่องมาจากความร้ายแรงของรูปแบบการลงโทษของประเทศไทยต่อการกระทำความผิดฐานเหล่านี้ และมีความเห็นว่าประเทศไทยควรที่จะเพิ่มโทษให้หนักขึ้นเพราะรูปแบบของโทษที่บังคับใช้ในปัจจุบันได้แก่โทษจำคุกและโทษปรับ เว้นแต่กรณีที่การกระทำนั้นเป็นเหตุให้ผู้เสียหายถึงแก่ความตาย จึงจะลงโทษด้วยการประหารชีวิต ในขณะที่กฎหมายบางประเทศหรือบางระบบบัญญัติให้สามารถลงโทษด้วยวิธีประหารชีวิตได้ แม้ผู้เสียหายไม่ถึงแก่ความตายก็ตามซึ่งได้แก่กฎหมายอิสลาม จากการศึกษาพบว่าการกระทำความผิดทางเพศทั้งกฎหมายไทยและกฎหมายอิสลามต่างมีวิวัฒนาการที่ยาวนานและพัฒนามาจากแนวความคิดทางด้านศาสนาเหมือนกัน โดยในอดีตนั้นจะพบว่าแนวความคิดของฐานความผิด ทั้งแนวความคิดและทฤษฎีการลงโทษนั้นมีลักษณะที่คล้ายคลึงกัน แต่เนื่องจากวิวัฒนาการของแนวความคิดที่เปลี่ยนแปลงไปตามยุคสมัยและสังคม จึงทำให้ฐานความผิดและรูปแบบการลงโทษรวมทั้งความรุนแรงของการกำหนดโทษของทั้งสองระบบแตกต่างกัน ดังนั้นจึงเห็นว่าการที่จะเปลี่ยนแปลงรูปแบบการลงโทษของประเทศไทยให้มีความรุนแรงขึ้นนั้น ประการสำคัญคือจะต้องเข้าใจแนวความคิดของกฎหมายในเรื่องดังกล่าวเพื่อกำหนดรูปแบบการลงโทษให้สอดคล้องกับสังคมนั้นๆ วิทยานิพนธ์ฉบับนี้จะเน้นการศึกษาในเรื่องวิวัฒนาการและปรัชญาแนวความคิดของการบัญญัติความผิดทางเพศโดยเฉพาะความผิดฐานข่มขืนกระทำชำเราและฐานกระทำอนาจาร รวมทั้งศึกษาถึงกฎหมายของต่างประเทศที่บังคับใช้กฎหมายอิสลามในปัจจุบัน ทั้งนี้เพื่อที่จะทำให้สามารถเข้าใจแนวความคิดของประเทศไทยและก่อให้เกิดองค์ความรู้ใหม่เกี่ยวกับความผิดทางเพศตามกฎหมายอิสลาม
