Abstract:
การร่างสัญญาร่วมลงทุนในโครงการพัฒนาที่ดินของรัฐนั้นจะต้องเป็นไปตามหลักเกณฑ์และรายละเอียดตามที่พระราชบัญญัติการให้เอกชนร่วมลงทุนในกิจการของรัฐ พ.ศ. 2556 “พระราชบัญญัติ” และประกาศสำนักงานคณะกรรมการนโยบายรัฐวิสาหกิจ เรื่อง ข้อกำหนดมาตรฐานของสัญญาร่วมลงทุน พ.ศ. 2558 “ประกาศ” กำหนดไว้ แต่ปัจจุบันประกาศฯยังขาดหลักเกณฑ์ที่ชัดเจนจึงก่อให้เกิดปัญหาต่อการร่างสัญญาร่วมลงทุน ผู้เขียนได้ศึกษาเปรียบเทียบกฎหมายและคู่มือแนวทางการร่างสัญญาร่วมลงทุนของประเทศออสเตรเลียและประเทศอังกฤษ โดยได้ข้อเสนอแนะ ดังต่อไปนี้ 1. การเริ่มนับระยะเวลาโครงการให้ถือวันที่บรรลุข้อตกลงทางการเงินเป็นเงื่อนไขการเริ่มนับระยะเวลา โดยมีหลักเกณฑ์เงื่อนไขการขอความเห็นชอบจากคู่สัญญาฝ่ายรัฐและกรอบระยะเวลาในการปฏิบัติตามเงื่อนไข นอกจากนี้ จะต้องมีแนวทางในการต่ออายุตามคำมั่นในกรณีโครงการได้ทำขึ้นก่อนที่พระราชบัญญัติและประกาศนี้ใช้บังคับ โดยการเจรจาต่ออายุสัญญาจะต้องจัดตั้งคณะกรรมการมาตรา 34 เพื่อทำหน้าที่พิจารณาข้อเสนอและผลประโยชน์ตอบแทนของรัฐ และเมื่อเจรจาเรียบร้อยแล้วจะต้องดำเนินการตามขั้นตอนการทำสัญญาใหม่ตามที่กฎหมายกำหนดต่อไป 2. กรณีเหตุยกเว้นความรับผิดนั้นจะต้องมีหลักเกณฑ์ว่ากรณีอย่างใดเป็นเหตุสุดวิสัย เหตุละเว้นความรับผิดและเหตุเรียกค่าชดเชย และการดำเนินการภายหลังจากการเกิดเหตุยกเว้นความรับผิดไว้ด้วย และคู่สัญญาฝ่ายรัฐสามารถพิจารณาชดเชยความเสียหายด้วยการขยายระยะเวลาโครงการ การปรับลดส่วนแบ่งรายได้หรือค่าตอบแทน รวมถึงการชดใช้ค่าสินไหมทดแทนให้แก่คู่สัญญาฝ่ายเอกชนในกรณีของเหตุเรียกค่าชดเชย 3. การประกันภัยจะต้องมีหลักเกณฑ์ในการจัดทำประกันภัยที่สามารถจัดการความเสี่ยงของโครงการพัฒนาที่ดินของรัฐตลอดอายุสัญญา โดยจะต้องมีเงื่อนไขที่เจ้าหนี้เงินกู้โครงการมีสิทธิได้รับความคุ้มครองในจำนวนหนี้ที่คู่สัญญาฝ่ายเอกชนค้างชำระ กรณีการใช้ค่าสินไหมทดแทนจะต้องมีหลักเกณฑ์ชัดเจนที่คุ้มค่ากับการลงทุนของคู่สัญญาฝ่ายเอกชน 4. กรณีเหตุแห่งการเลิกสัญญา จะต้องมีหลักเกณฑ์และกำหนดขอบเขตในกรณีการใช้สิทธิเลิกสัญญาฝ่ายเดียวของคู่สัญญาฝ่ายรัฐที่จะต้องมีการชดเชยความเสียหายที่เกิดขึ้นจากการบอกเลิกสัญญา และกรณีมีพฤติการณ์ที่เปลี่ยนแปลงไปส่งผลต่อการปฏิบัติตามสัญญาของคู่สัญญาฝ่ายเอกชนให้ต้องรับภาระหนักขึ้นหรือเสียเปรียบเกินควรนั้น จะต้องมีแนวทางที่คู่สัญญาฝ่ายเอกชนมีสิทธิขอปรับแก้สัญญาเพื่อให้สอดคล้องกับกฎหมายหรือสถานการณ์ที่เปลี่ยนไป ซึ่งหากไม่สามารถแก้ไขสัญญาหรือไม่สามารถตกลงกันได้ก็ให้เป็นเหตุแห่งการเลิกสัญญาได้
