บทบาทการเป็นตัวแปรส่งผ่านของความยืดหยุ่นทางจิตใจ ในความสัมพันธ์ระหว่างความวิตกกังวลในการเข้าสังคมกับสุขภาวะทางจิตในนิสิตนักศึกษา

Abstract

งานวิจัยชิ้นนี้มีจุดประสงค์เพื่อศึกษาบทบาทการเป็นตัวแปรส่งผ่านของความยืดหยุ่นทางจิตใจในความสัมพันธ์ระหว่างความวิตกกังวลในการเข้าสังคมกับสุขภาวะทางจิตในนิสิตนักศึกษา กลุ่มตัวอย่างเป็นนิสิตนักศึกษาจำนวนทั้งหมด 273 คน ซึ่งแบ่งเป็นเพศชาย 133 คน และเพศหญิง 140 คน โดยกลุ่มตัวอย่างตอบมาตรวัดความกลัวการประเมินในทางลบ มาตรวัดการยอมรับและการกระทำในบริบทของความวิตกกังวลในการเข้าสังคม และมาตรวัดสุขภาวะทางจิตตามแนวคิดของความสุขจากภายในตน ซึ่งจากผลการวิเคราะห์ข้อมูลเบื้องต้นพบว่า ความวิตกกังวลในการเข้าสังคมมีความสัมพันธ์ทางลบกับทั้งสุขภาวะทางจิต (r = -.11, p < .05) และความยืดหยุ่นทางจิตใจ (r = -.41, p < .01) โดยความยืดหยุ่นทางจิตใจมีความสัมพันธ์ทางบวกกับสุขภาวะทางจิต (r = .30, p < .01) ผลการทดสอบสมมติฐานโดยการวิเคราะห์ตัวแปรส่งผ่านพบว่า ความยืดหยุ่นทางจิตใจเป็นตัวแปรส่งผ่านความสัมพันธ์ระหว่างความวิตกกังวลในการเข้าสังคมกับสุขภาวะทางจิตอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ โดยพบผลการส่งผ่านทั้งทางตรงซึ่งส่งผลให้ความสัมพันธ์ระหว่างความวิตกกังวลในการเข้าสังคมและสุขภาวะทางจิตไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ เมื่อมีความยืดหยุ่นทางจิตใจเป็นตัวแปรส่งผ่าน (p = 0.85)