Abstract:
วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มุ่งศึกษาสภาพปัญหา ที่มา และดุลยภาพระหว่างการใช้เสรีภาพในการประกอบอาชีพของผู้ประกอบการค้าตามบาทวิถีและสิทธิเสรีภาพของประชาชนทั่วไป โดยศึกษาถึงบทบัญญัติกฎหมาย สภาพการบังคับใช้กฎหมาย บทบาทของเจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้อง นโยบายของรัฐ การใช้สิทธิเสรีภาพของผู้ประกอบการค้าตามบาทวิถีและสิทธิเสรีภาพของประชาชนโดยทั่วไป โดยวิเคราะห์เปรียบเทียบกับกรณีศึกษาในต่างประเทศ จากการศึกษาแนวทางการสร้างดุลยภาพในการใช้เสรีภาพในการประกอบอาชีพของผู้ประกอบการค้าตามบาทวิถีกับการคุ้มครองสิทธิเสรีภาพของประชาชนของประเทศไทย พบว่า ปัญหาของเรื่องดังกล่าวเกิดจากการขาดแนวทางในการพิจารณากำหนดจุดผ่อนผันและการพัฒนาจุดผ่อนผันอย่างมีประสิทธิภาพ การกำหนดคุณสมบัติของผู้ประกอบการค้าตามบาทวิถีที่จะได้รับใบอนุญาตจำหน่ายสินค้าในที่หรือทางสาธารณะไม่มีความเหมาะสม การบังคับใช้กฎหมายของเจ้าหน้าที่รัฐไม่เกิดประสิทธิภาพซึ่งเกิดขึ้นจากหลายปัจจัย ทั้งเจ้าหน้าที่รัฐละเลยการปฏิบัติหน้าที่ กฎหมายไม่สอดคล้องกับสภาพสังคมในปัจจุบัน เจ้าหน้าที่รัฐขาดการประยุกต์ใช้หลักความได้สัดส่วนในการปฏิบัติงาน รวมถึงอัตรากำลังของเจ้าหน้าที่เทศกิจในการตรวจสอบจับกุมไม่เพียงพอ การขาดความช่วยเหลือหรือการแก้ไขเยียวยาของภาครัฐกับผู้ประกอบการค้าตามบาทวิถีที่ได้รับผลกระทบ จากปัญหาดังกล่าวผู้เขียนได้เสนอแนวทางในการแก้ปัญหา เพื่อให้เกิดดุลยภาพในการใช้เสรีภาพในการประกอบอาชีพของผู้ประกอบการค้าตามบาทวิถีกับการคุ้มครองสิทธิเสรีภาพของประชาชน โดยการใช้คณะกรรมการกลางในการพิจารณากำหนดจุดผ่อนผันและการพัฒนาจุดผ่อนผัน การกำหนดกรอบคุณสมบัติกลางของผู้ประกอบการค้าตามบาทวิถีที่จะได้รับใบอนุญาต การเพิ่มประสิทธิภาพในการบังคับใช้กฎหมาย อาทิ การกำกับดูแลการปฏิบัติงานของผู้ใต้บังคับบัญชาอย่างเคร่งครัด การเพิ่มอัตราโทษแก่ผู้ประกอบการค้าตามบาทวิถีที่กระทำผิด การออกกฎหมายเอาผิดกับผู้บริโภคกรณีซื้อสินค้าในพื้นที่ห้ามจำหน่าย การช่วยเหลือเยียวยาผู้ประกอบการค้าตามบาทวิถีที่ได้รับผลกระทบจากการจัดระเบียบทางเท้า อาทิ การจัดพื้นที่จุดค้าหรือเทศกาล ถนนคนเดิน ฯลฯ
