การพัฒนาและตรวจสอบมาตรวัดความเชื่อเกี่ยวกับการลงโทษทางร่างกายในสังคมไทย

Abstract

งานวิจัยชิ้นนี้ประกอบด้วย 2 การศึกษา การศึกษาที่หนึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อพัฒนามาตรวัดความเชื่อเกี่ยวกับการลงโทษทางร่างกาย โดยมีผู้เข้าร่วมการวิจัยเป็นนิสิต-นักศึกษาระดับปริญญาตรี จำนวน 400 คน อายุระหว่าง 18-22 ปี การศึกษาที่สองมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างความเชื่อเกี่ยวกับการลงโทษทางร่างกายกับการใช้การลงโทษทางร่างกาย โดยมีผู้เข้าร่วมการวิจัยเป็นนิสิต-นักศึกษาระดับปริญญาตรี จำนวน 250 คน อายุระหว่าง 18-22 ปี เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย 5 มาตรวัดคือ 1.มาตรวัดความเชื่อเกี่ยวกับการลงโทษทางร่างกาย 2.มาตรวัดการใช้การลงโทษทางร่างกาย 3.มาตรวัดความเชื่อเกี่ยวกับผู้มีอำนาจ 4.มาตรวัดความเชื่อว่าโลกนี้มีความยุติธรรม และ 5.มาตรวัดความเชื่อว่าโลกนี้ไม่มีความยุติธรรม การศึกษาที่หนึ่งพบว่า มาตรวัดความเชื่อเกี่ยวกับการลงโทษทางร่างกายมี 10 ข้อกระทง (α=0.87) ประกอบด้วย 2 องค์ประกอบ คือ องค์ประกอบความเชื่อเกี่ยวกับความสะดวกในการใช้การลงโทษทางร่างกาย (5 ข้อ, α=0.84) และองค์ประกอบความเชื่อเกี่ยวกับประโยชน์ของการใช้การลงโทษทางร่างกาย (5 ข้อ, α=0.81) สำหรับผลการศึกษาที่สองพบว่าคะแนนความเชื่อเกี่ยวกับการลงโทษทางร่างกายมีความสัมพันธ์ทางบวกกับคะแนนการใช้การลงโทษทางร่างกาย (r=0.15, p < 0.01) โดยความเชื่อเกี่ยวกับการลงโทษทางร่างกายสามารถทํานายคะแนนการใช้การลงโทษทางร่างกายได้อย่างมีนัยสําคัญทางสถิติ (β = 0.15, p < .001) นอกจากนี้ยังพบว่าคะแนนขององค์ประกอบความเชื่อเกี่ยวกับประโยชน์ของการใช้การลงโทษทางร่างกายมีความสัมพันธ์ทางบวกกับคะแนนการใช้การลงโทษทางร่างกาย (r=0.17, p<0.01) ส่วนคะแนนขององค์ประกอบความเชื่อเกี่ยวกับความสะดวกในการใช้การลงโทษทางร่างกายไม่มีความสัมพันธ์กับคะแนนการใช้การลงโทษทางร่างกาย (r=0.08, p>0.05) องค์ประกอบความเชื่อเกี่ยวกับความสะดวกในการใช้การลงโทษทางร่างกายและองค์ประกอบความเชื่อเกี่ยวกับประโยชน์ของการใช้การลงโทษทางร่างกายสามารถร่วมกันอธิบายความแปรปรวนของคะแนนการใช้การลงโทษทางร่างกายได้ร้อยละ 3 (R2=0.03, p<0.01) โดยองค์ประกอบความเชื่อเกี่ยวกับประโยชน์ของการใช้การลงโทษทางร่างกายสามารถทํานายการใช้การลงโทษทางร่างกายได้อย่างมีนัยสําคัญทางสถิติ (β=0.19, p<0.01) ส่วนองค์ประกอบความเชื่อเกี่ยวกับความสะดวกในการใช้การลงโทษทางร่างกายไม่สามารถทำนายการใช้การลงโทษทางร่างกายได้ (β=-0.03, p>0.05) มาตรวัดความเชื่อเกี่ยวกับลงโทษทางร่างกายที่ถูกพัฒนาในงานวิจัยฉบับนี้ มีความตรงเชิงโครงสร้าง ความตรงเชิงสอดคล้อง และพบว่าโมเดลการวัดมีความสอดคล้องกับข้อมูลเชิงประจักษ์ ซึ่งแสดงถึงคุณภาพของมาตรวัดความเชื่อเกี่ยวกับการลงโทษทางร่างกายได้ดี สามารถนำมาวัดความเชื่อเกี่ยวกับการลงโทษทางร่างกายในสังคมไทยได้