ผลของกลุ่มพัฒนาตนร่วมกับการเจริญเมตตาต่อความสุขเชิงอัตวิสัยในนิสิตปริญญาตรี

Abstract

การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของกลุ่มการปรึกษาเชิงจิตวิทยาพัฒนาตนร่วมกับการเจริญเมตตาต่อความสุขเชิงอัตวิสัยในนิสิตปริญญาตรี ด้วยการวิจัยกึ่งทดลองแบบมีกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม วัดผลก่อนและหลังการทดลอง กลุ่มตัวอย่างเป็นนิสิตปริญญาตรีจำนวน 48 คน เป็นเพศชาย 12 คนและเพศหญิง 36 คน แบ่งเป็นกลุ่มทดลอง 2 กลุ่มคือ กลุ่มการปรึกษาเชิงจิตวิทยาพัฒนาตนร่วมกับการเจริญเมตตา (กลุ่มทดลองที่ 1) และกลุ่มเจริญเมตตา (กลุ่มทดลองที่ 2) และกลุ่มควบคุม 1 กลุ่ม ระยะเวลาดำเนินกลุ่มทดลองที่ 1 เป็นเวลา 18 ชั่วโมง แบ่งเป็นสัปดาห์ละ 3 ชั่วโมง เป็นระยะเวลา 6 สัปดาห์ และกลุ่มทดลองที่ 2 เป็นเวลา 12 ชั่วโมง แบ่งเป็นสัปดาห์ละ 2 ชั่วโมง เป็นระยะเวลา 6 สัปดาห์ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ มาตรวัดความสุขเชิงอัตวิสัย ซึ่งประกอบไปด้วย มาตรวัดความพึงพอใจในชีวิต มาตรวัดอารมณ์ทางบวกและอารมณ์ทางลบ วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์ความแปรปรวนสองทางแบบผสานวิธี (Two-way Mixed-design ANOVA) ผลการวิจัยพบว่า 1. หลังการทดลอง กลุ่มทดลองที่ 1 มีคะแนนความสุขเชิงอัตวิสัย สูงกว่า ก่อนการเข้าร่วมการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < .01) 2. หลังการทดลองคะแนนความสุขเชิงอัตวิสัยของกลุ่มทดลองที่ 1 สูงกว่าคะแนนของกลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < .01) แต่คะแนนของกลุ่มทดลองที่ 1 ไม่แตกต่างกับกลุ่มทดลองที่ 2 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 3. หลังการทดลอง กลุ่มทดลองที่ 2 มีคะแนนมีความสุขเชิงอัตวิสัยสูงกว่า ก่อนการเข้าร่วมการทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < .05) 4. หลังการทดลอง กลุ่มทดลองที่ 2 มีคะแนนความสุขเชิงอัตวิสัยสูงกว่ากลุ่มควบคุม อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < .05)