Abstract:
วิทยานิพนธ์ฉบับนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการบังคับใช้กฎหมายของสำนักงานป้องกันและปราบปรามการฟอกเงิน (สำนักงาน ปปง.) เพื่อดำเนินการกับทรัพย์สินที่เกี่ยวข้องกับการทุจริตและส่งเสริมประสิทธิภาพในการปราบปรามการทุจริตของสำนักงานคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามการทุจริตแห่งชาติ (สำนักงาน ป.ป.ช.) รวมทั้งแนวคิดและรูปแบบในการประสานความร่วมมือขององค์กรที่เกี่ยวข้องกับการกับปราบปรามการทุจริตและการปราบปรามการฟอกเงินในต่างประเทศ เพื่อนำมาวิเคราะห์เปรียบเทียบและค้นหารูปแบบการประสานความร่วมมือเพื่อดำเนินการกับทรัพย์สินที่เกี่ยวข้องกับการทุจริตที่เหมาะสมของประเทศไทย จากการศึกษาพบว่า แม้ประเทศไทยจะมีมาตรการดำเนินการกับทรัพย์สินที่เกี่ยวข้องกับการทุจริตที่ทัดเทียมกับนานาประเทศ และมีแนวทางการประสานความร่วมมือระหว่างสำนักงาน ป.ป.ช. กับสำนักงาน ปปง. แต่การประสานความร่วมมือยังไม่มีการปฏิบัติอย่างจริงจัง ทั้งยังไม่มีการกำหนดสภาพบังคับของการประสานความร่วมมือดังกล่าว ส่งผลการดำเนินการกับทรัพย์สินที่เกี่ยวกับการทุจริตไม่ครบถ้วนสมบูณ์ในคราวเดียว และการปราบปรามการทุจริตของประเทศไทยไม่สัมฤทธิ์ผลเท่าที่ควร เมื่อศึกษารูปแบบการดำเนินการกับทรัพย์สินที่เกี่ยวข้องกับการทุจริตและแนวทางในการประสานความร่วมมือขององค์กรที่เกี่ยวข้องกับการปราบปรามการทุจริตและการปราบปรามการฟอกเงินของต่างประเทศพบว่า มีการบังคับใช้มาตรการเพื่อดำเนินการกับทรัพย์สินที่เกี่ยวกับการทุจริตไปในคราวเดียว และให้ความสำคัญกับการประสานความร่วมมือระหว่างองค์กรในหลายรูปแบบ ทั้งการก่อตั้งองค์กรเพื่อประสานความร่วมมือเพื่อปราบปรามการทุจริตของราชอาณาจักรสวีเดนและสาธารณรัฐเกาหลี และแนวทางการทำข้อตกลงเพื่อประสานความร่วมมือในการปราบปรามการทุจริตของประเทศนิวซีแลนด์ ทำให้การปราบปรามการทุจริตมีประสิทธิภาพ ดังนั้น จึงมีข้อเสนอแนะว่า ประเทศไทยควรกำหนดแนวทางและสร้างสภาพบังคับที่ชัดเจนเพื่อให้สำนักงาน ป.ป.ช. กับสำนักงาน ปปง. ประสานความร่วมมือเพื่อดำเนินการกับทรัพย์สินที่เกี่ยวข้องกับการทุจริตไปในคราวเดียว อันเป็นการเพิ่มประสิทธิภาพในการปราบปรามการทุจริตให้ดียิ่งขึ้น
