เงินสกุลร่วมในกลุ่มประเทศอาเซียน

Abstract

วิทยานิพนธ์ฉบับนี้ เกิดแรงผลักดันวิกฤตการณ์ทางเศรษฐกิจที่เกิดขึ้นในภูมิภาคอาเซียน ซึ่งกลุ่มประเทศอาเซียนเกิดวิกฤตการณ์ทางการเงินขึ้น นับตั้งแต่ช่วงไตรมาสที่สองของปี 1997 วิกฤตการณ์ดังกล่าวแสดงให้เห็นถึงความไม่มีประสิทธิภาพ ของระบบอัตราแลกเปลี่ยนแบบยืดหยุ่น ที่จะมีค่าอ่อนตัวลงเกินความเป็นจริง และส่งผลต่อเนื่องไปยังธุรกิจต่างๆ จนทำให้เกิดเศรษฐกิจตกต่ำ ดังนั้นกลุ่มประเทศอาเซียนจึงจำเป็นต้องสร้างกรอบทางการเงิน ที่มีความเข้มแข็งกว่าเดิม ซึ่งนายกรัฐมนตรีของมาเลเซียได้เสนอให้มีการใช้เงินสกุลร่วม ในกลุ่มประเทศอาเซียน ในการวิเคราะห์ความเป็นไปได้ในการใช้เงินตราสกุลเดียวกัน ของกลุ่มประเทศอาเซียนจะแบ่งออกเป็น การศึกษาเงื่อนไขตามทฤษฎีอาณาเขตทางการเงินที่เหมาะสม และการศึกษาลักษณะของช็อค (shock) ที่เกิดขึ้นในภูมิภาคอาเซียน โดยนำข้อมูลจากรายงานทางการเงินระหว่างประเทศของประเทศอาเซียน 5 ประเทศคือ มาเลเซีย อินโดนีเซีย ฟิลิปปินส์ สิงคโปร์ และไทย ในช่วงปี 1990 ถึง 1999 มาศึกษา ผลการศึกษาตามเงื่อนไขของทฤษฎีอาณาเขตทางการเงินที่เหมาะสม พบว่า กลุ่มประเทศอาเซียนมีปัจจัยเสริมจากระดับการกระจายของสินค้าที่สูง แต่ยังมีอุปสรรคในการกีดกันการเคลื่อนย้ายแรงงาน ระดับการเปิดประเทศที่ต่ำอยู่ และความแตกต่างในอัตราเงินเฟ้อ สำหรับการศึกษาลักษณะของช็อคนั้นพบว่า กลุ่มประเทศอาเซียนและกลุ่มประเทศยุโรปประกอบด้วยช็อคถาวร (permanent shock) เหมือนกันแต่ช็อคถาวรของกลุ่มประเทศอาเซียนมีความสมมาตรมากกว่า โดยสรุปแล้ว กลุ่มประเทศอาเซียนมีความเป็นไปได้ ที่จะเข้าร่วมใช้เงินตราสกุลเดียวกัน โดยมีปัจจัยเสริมจากความหลากหลายในการผลิตและลักษณะของ shock อย่างไรก็ตาม กลุ่มประเทศอาเซียนยังคงมีปัญหาจากความแตกต่างในอัตราเงินเฟ้อ รวมถึงระดับการเคลื่อนย้ายแรงงานและการเปิดประเทศที่ยังคงต่ำอยู่