Abstract:
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและเปรียบเทียบความสามารถในการเขียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ระหว่างการทบทวนและการตรวจแก้งานเขียนภาษาอังกฤษของตนเองและของเพื่อน ตัวอย่างประชากรในการวิจัยครั้งนี้คือ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 โรงเรียนเบญจมราชานุสรณ์ สังกัดกลุ่มโรงเรียนที่ 9 กรมสามัญศึกษา ซึ่งได้ใช้วิธีสุ่มแบบเจาะจงมา 4 ห้องเรียน ๆ ละ 30 คน ผู้วิจัยแบ่งนักเรียนทั้งหมดออกเป็น 2 กลุ่ม โดยนำคะแนนสัมฤทธิผลวิชาภาษาอังกฤษหลัก (อ 014) ของภาคการศึกษาที่แล้ว มาเรียงลำดับจากมากไปหาน้อยแล้วให้นักเรียนที่ได้คะแนนอันดับเลขคี่อยู่กลุ่มที่หนึ่ง และให้นักเรียนที่ได้คะแนนอันดับเลขคู่อยู่กลุ่มที่สอง ผู้วิจัยจึงสุ่มให้นักเรียนกลุ่มที่หนึ่งเป็นกลุ่มที่ทบทวนและตรวจแก้งานเขียนภาษาอังกฤษของตนเอง กลุ่มที่สองเป็นกลุ่มที่ทบทวนและตรวจแก้งานเขียนภาษาอังกฤษของเพื่อน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยได้แก่ แผนการสอนกลุ่มละ 10 แผนเกณฑ์การตรวจงานเขียนซึ่งดัดแปลงจากเกณฑ์ของจาคอบส์และคณะ และแบบทดสอบความสามารถในการเขียน 1 ชุด ที่ผู้วิจัยสร้างขึ้นหลังจากนักเรียนทำแบบทดสอบดังกล่าวแล้ว ผู้วิจัยและผู้ช่วยวิจัยประเมินความสามารถในการเขียนตามเกณฑ์ดังกล่าว แล้วนำคะแนนที่ได้มาหาค่ามัชฌิมเลขคณิต ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และอัตราส่วนวิกฤต (t-test) ผลการวิจัยสรุปได้ว่า 1)ความสามารถในการเขียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 ที่ทบทวนและตรวจแก้งานเขียนภาษาอังกฤษของตนเองและของเพื่อน คิดเป็นร้อยละจากค่ามัชฌิมเลขคณิตเท่ากับ 66.87 และ 69.84 ซึ่งอยู่ในเกณฑ์ปานกลางตามเกณฑ์การประเมินผลการเรียนของกระทรวงศึกษาธิการ และ 2) ความสามารถในการเขียนของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 6 กลุ่มที่ทบทวนและตรวจแก้งานเขียนภาษาอังกฤษของเพื่อนสูงกว่ากลุ่มที่ทบทวนและตรวจแก้งานเขียนภาษาอังกฤษของตนเองที่ระดับความมีนัยสำคัญ 0.05 ซึ่งเป็นไปตามสมมติฐานที่ได้ตั้งไว้
