Abstract:
วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีจุดมุ่งหมายในการศึกษาถึงสนธิสัญญาแม่แบบของสหประชาชาติว่าด้วยการส่งผู้ร้าย ข้ามแดน โดยเป็นการวิเคราะห์ถึงการปรับปรุงกฏหมายและแนวปฏิบัติเกี่ยวกับการส่งผู้ร้ายข้ามแดนของ ประเทศไทยให้มีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น จากการศึกษาพบว่า สนธิสัญญาแม่แบบของสหประชาชาติว่าด้วย การส่งผู้ร้ายข้ามแดนเป็นเครื่องมือที่สำคัญสำหรับความร่วมมือระหว่างประเทศในทางอาญา สนธิสัญญานี้ ออกแบบพื้นฐานเพื่อช่วยเหลือรัฐสำหรับการพัฒนาบทบัญญัติกฎหมาย และการปฏิบัติเกี่ยวกับการส่งผู้ร้าย ข้ามแดน เพื่อความสอดคล้องและลดความแตกต่างจากระบบกฏหมายได้ นอกจากนี้ยังพบว่าพระราชบัญญัติ ส่งผู้ร้ายข้ามแดน พ.ศ.2472 ยังไม่เคยมีการปรับปรุงและไม่สามารถรองรับต่อวิธีการปฏิบัติในรูปแบบใหม่ ที่ปรากฏอยู่ในสนธิสัญญาส่งผู้ร้ายข้ามแดนระหว่างประเทศกับรัฐต่างประเทศ จนอาจทำให้เป็นอุปสรรค ต่อการส่งผู้ร้ายข้ามแดนได้ ผู้เขียนได้เสนอกลไกการแก้ไขปัญหาที่สำคัญ โดยประเทศไทยสมควรนำ สนธิสัญญาแม่แบบ ของสหประชาชาติว่าด้วยการส่งผู้ร้ายข้ามแดนบางส่วน พร้อมทั้งนำสนธิสัญญาเกี่ยวกับ การส่งผู้ร้ายข้ามแดนอื่นๆ มาประกอบ ซึ่งจะทำให้ได้บทบัญญัติที่เหมาะสมสำหรับการปรับปรุงกฎหมายและ แนวปฏิบัติ ต่อไปสำหรับประเทศไทยเพื่อให้การส่งผู้ร้ายข้ามแดนเป็นไปได้อย่างมีประสิทธิภาพ
