Abstract:
งานวิจัยนี้เป็นการศึกษาถึงประสิทธิภาพการกำจัดก๊าซไฮโดรเจนซัลไฟด์ด้วยตัวกลางที่ใช้คือ ดินลูกรัง โดยในงานวิจัยนี้ได้แบ่งการทดลองออกเป็น 3 ช่วง คือ ช่วงที่ 1 หาปริมาณเหล็กทั้งหมด ปริมาณเฟอร์รัสไอออน และปริมาณเหล็กออกไซด์ของดินลูกรังถนนสายอุดรธานี – สกลนครและถนนสายท่าแร่ – ศรีสงคราม ที่ขนาด 2.36 และ 1.18 มิลลิเมตร ทำการเลือกขนาดจากแหล่งที่มีปริมาณเหล็กออกไซด์มากที่สุด ช่วงที่ 2 เป็นการศึกษาหาตัวกลางที่เหมาะสมในการกำจัดก๊าซไฮโดรเจนซัลไฟด์ที่ระยะความลึก 0.2 เมตร โดยคอลัมน์ทำจากวัสดุพีวีซี มีขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง 0.06 เมตร สูง 0.7 เมตร นำดินลูกรังจากช่วงที่ 1 มาแบ่งเป็น 4 แบบคือแบบที่ 1 ดินลูกรังไม่ฆ่าเชื้อ แบบที่ 2 ดินลูกรังฆ่าเชื้อ แบบที่ 3 ดินลูกรังฆ่าเชื้อผสมผงเหล็กร้อยละ 10 โดยมวล และแบบที่ 4 ดินลูกรังฆ่าเชื้อผสมผงเหล็กร้อยละ 20 โดยมวล และช่วงที่ 3 เป็นการศึกษาประสิทธิภาพการกำจัดก๊าซไฮโดรเจนซัลไฟด์ที่ระยะความลึก 0.3, 0.4 และ 0.5 เมตร โดยใช้ตัวกลางจากช่วงที่ 2 ซึ่งในการทดลองช่วงที่ 2 และ 3 กำหนดให้ความเข้มข้นก๊าซไฮโดรเจนซัลไฟด์เข้าระบบคือ 50 ส่วนในล้านส่วนที่อัตราการไหลของก๊าซ 8 ลิตรต่อนาทีตลอดการทดลอง ผลการทดลองช่วงที่ 1 ดินลูกรังของถนนสายอุดรธานี – สกลนครที่ขนาดดิน 2.36 มิลลิเมตรมีปริมาณเหล็กออกไซด์มากที่สุดคือร้อยละ 32.54 โดยน้ำหนัก ผลการทดลองช่วงที่ 2 ตัวกลางที่เหมาะสมในการกำจัดก๊าซไฮโดรเจนซัลไฟด์คือ ดินลูกรังฆ่าเชื้อผสมผงเหล็กร้อยละ 20 โดยมวล ซึ่งมีช่วงเวลาที่มีประสิทธิภาพการกำจัดร้อยละ 100 คือ 13 วัน มีปริมาณก๊าซไฮโดรเจนซัลไฟด์ที่ถูกจับได้ต่อปริมาณตัวกลางมากที่สุดคือ 7.34 มิลลิกรัมต่อกรัม และมีปริมาณซัลเฟอร์ที่ถูกจับสะสมร้อยละ 7.95 โดยน้ำหนัก และผลการทดลองช่วงที่ 3 ที่ระยะความลึก 0.3, 0.4 และ 0.5 เมตรจะมีช่วงเวลาที่มีประสิทธิภาพการกำจัดร้อยละ 100 คือ 18, 25 และ 34 วัน ตามลำดับ มีปริมาณก๊าซไฮโดรเจนซัลไฟด์ที่ถูกจับได้ต่อปริมาณตัวกลางคือ 9.07, 7.57 และ 7.57 มิลลิกรัมต่อกรัม ตามลำดับ และมีปริมาณซัลเฟอร์ที่ถูกจับสะสมคือร้อยละ 8.55, 10.20 และ 10.71 โดยน้ำหนัก ตามลำดับ
