Abstract:
การศึกษาเรื่องสถานะทางกฎหมายของนิติบุคคลต่างด้าวกับพันธกรณีของไทยภายใต้ข้อตกลงต่าง ๆ เกี่ยวกับการค้าบริการ มีวัตถุประสงค์ในการศึกษาคือ 1.เพื่อทราบถึงขอบเขตของคำนิยาม "คนต่างด้าว" ตามข้อตกลงระหว่างประเทศและกฎหมายภายในของประเทศต่าง ๆ 2. เพื่อให้ทราบถึงพันธกรณีของไทยภายใต้ข้อตกลงด้านการค้าบริการ 3.เพื่อให้ทราบถึงแนวทางดำเนินการหากจะมีการแก้ไขพระราชบัญญัติการประกอบธุรกิจของคนต่างด้าว เพื่อให้สอดคล้องกับพันธกรณีของประเทศไทยเกี่ยวกับการค้าบริการ และเพื่อให้เหมาะสมกับสภาพปัญหาที่เกิดขึ้นและสามารถนำไปใช้ได้อย่างมีประสิทธิภาพ จากการศึกษาพบว่าประเทศไทยสามารถกำหนดนิยาม “คนต่างด้าว” โดยสามารถเพิ่มหลักเกณฑ์ต่าง ๆ ในการพิจารณา ให้เหมาะสมกับสภาวะของประเทศได้ ซึ่งการแก้ไขเพิ่มเติม คำนิยามคนต่างด้าวอาจส่งผลให้นิติบุคคลบางกรณีมีสถานะเป็นนิติบุคคลต่างด้าว อันเนื่องมาจากการแก้ไขคำนิยามคนต่างด้าว ทำให้นิติบุคคลนั้นต้องมาขออนุญาตการประกอบธุรกิจตามพระราชบัญญัติการประกอบธุรกิจของคนต่างด้าว พ.ศ. 2542 อย่างไรก็ตาม แม้จะ มีการแก้ไขนิยามคนต่างด้าว นิติบุคคลของประเทศที่ประเทศไทยมีสนธิสัญญาหรือพันธกรณีระหว่างประเทศยังคงสามารถเข้ามาประกอบธุรกิจในประเทศไทยได้ตามที่สนธิสัญญาหรือพันธกรณีกำหนดไว้ เนื่องจากมาตรา 10 ในพระราชบัญญัติฉบับนี้ได้รับเอาพันธกรณีที่ประเทศไทยได้ผูกพันไว้ โดยได้ยกเว้นหน้าที่บางมาตราในพระราชบัญญัติ ซึ่งโดยส่วนมากเป็นเรื่องการขออนุญาตประกอบธุรกิจ
