ภาวะซึมเศร้าของเด็กในสถานแรกรับเด็กหญิงบ้านธัญญพรและความรู้ เจตคติและการปฏิบัติ ของบุคลากรที่มีต่อการรักษาด้วยยาทางจิตเวชในเด็ก

Abstract

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความชุกและปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการเกิดภาวะซึมเศร้าของเด็กในสถานแรกรับเด็กหญิงบ้านธัญญพรและความรู้ เจตคติและการปฏิบัติของบุคลากรที่มีต่อการรักษาด้วยยาทางจิตเวชในเด็ก ซึ่งการวิจัยแบ่งเป็น 2 รูปแบบคือ การวิจัยเชิงปริมาณ เป็นการศึกษาความชุกและปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการเกิดภาวะซึมเศร้าของเด็กในสถานแรกรับเด็กหญิงบ้านธัญญพร และการศึกษาเชิงคุณภาพ เป็นการศึกษาความรู้ เจตคติและการปฏิบัติของบุคลากรที่มีต่อการรักษาด้วยยาทางจิตเวชในเด็กสำหรับการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษาครั้งนี้คือ เด็กที่อยู่ในสถานแรกรับเด็กหญิงบ้านธัญญพรทั้งหมด จำนวน 97 คน ทำการสำรวจผ่านแบบสอบถามข้อมูลทั่วไปและแบบสอบถามภาวะซึมเศร้า CES-D (Center for Epidemiologic Studies-Depression Scale) จากนั้นนำผลมาวิเคราะห์ข้อมูลสถิติเชิงพรรณนาผ่านค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติเชิงอนุมานผ่านการวิเคราะห์ Chi-Square Test, Fisher's Exact test ผลการวิจัยพบว่า ความชุกภาวะซึมเศร้าของเด็กในสถานแรกรับเด็กหญิงบ้านธัญญพร คิดเป็นร้อยละ 60.8 ซึ่งปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับภาวะซึมเศร้าอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 คือ การศึกษาของเด็ก ซึ่งพบว่าเด็กที่เรียนในระดับประถมศึกษาและต่ำกว่า มีภาวะมีภาวะซึมเศร้าสูงกว่าเด็กที่เรียนในระดับมัธยมศึกษา สำหรับการวิจัยเชิงคุณภาพเป็นการสัมภาษณ์เชิงลึก (In-depth Interview) โดยใช้แนวคำถามเกี่ยวกับความรู้ เจตคติ และการปฏิบัติของบุคลากรต่อการรักษาด้วยยาทางจิตเวชในเด็ก ซึ่งผู้วิจัยได้จัดทำกรอบแนวคิดและแนวคำถามขึ้นมาเองและให้ผู้ทรงคุณวุฒิเป็นผู้พิจารณาตรวจสอบ โดยทำการสัมภาษณ์เจ้าหน้าที่ที่เกี่ยวข้องใกล้ชิดในการดูแลเด็กทุกคนจำนวน 12 คน ซึ่งประกอบด้วย นักจิตวิทยา นักสังคมสงเคราะห์ ครูและพี่เลี้ยง ผลการวิจัยพบว่าเจ้าหน้าที่ส่วนใหญ่มีเจตคติที่ดีต่อการใช้ยาทางจิตเวชในเด็กและมีการปฏิบัติที่ถูกต้องในการดูแลเด็กที่ได้รับยาทางจิตเวช แต่ยังขาดความรู้ในเรื่องยาทางจิตเวช