Abstract:
ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างเพศ ความดึงดูดใจทางกายภาพ เจตคติต่อผู้หญิง และความลำเอียงทางเพศในการอนุมานสาเหตุ ผู้ร่วมการทดลองเป็นนักศึกษาเพศชายและเพศหญิงระดับปริญญาตรี จำนวน 240 คน ผู้วิจัยสุ่มผู้ร่วมการทดลองให้ดูภาพบุคคลเพศเดียวกันหรือเพศตรงข้าม ที่มีความดึงดูดใจทางกายภาพสูงหรือความดึงดูดใจทางกายภาพต่ำ 1 ภาพ และให้อ่านเรื่องราวบรรยายความสำเร็จของบุคคลในภาพนั้น จากนั้นผู้ร่วมการทดลองตอบแบบวัดการอนุมานสาเหตุ และมาตรวัดเจตคติต่อผู้หญิง ผลการวิจัยพบว่า 1. เพศชายอนุมานสาเหตุความสำเร็จของผู้ชายไปที่ปัจจัยภายในมากกว่าผู้หญิง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 และเพศหญิงอนุมานสาเหตุความสำเร็จของผู้ชายไปที่ปัจจัยภายในมากกว่าผู้หญิง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2. บุคคลเพศเดียวกันที่มีความดึงดูดใจทางกายภาพต่ำ ได้รับการอนุมานสาเหตุความสำเร็จไปที่ปัจจัยภายในมากกว่าผู้ที่มีความดึงดูดใจทางกายภาพสูง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 3. บุคคลต่างเพศที่มีความดึงดูดใจทางกายภาพสูง ได้รับการอนุมานสาเหตุความสำเร็จไปที่ปัจจัยภายใน มากกว่าผู้ที่มีความดึงดูดใจทางกายภาพต่ำ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .001 4. ผู้ที่มีคะแนนเจตคติต่อผู้หญิงสูงอนุมานสาเหตุความสำเร็จของผู้ชายไปที่ปัจจัยภายในไม่แตกต่างจากผู้หญิง ในขณะที่ผู้ที่มีคะแนนเจตคติต่อผู้หญิงต่ำ อนุมานสาเหตุความสำเร็จของผู้ชายไปที่ปัจจัยภายในมากกว่าผู้หญิง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 5. เจตคติต่อผู้หญิงไม่มีสหสัมพันธ์กับการอนุมานสาเหตุความสำเร็จของผู้หญิงไปที่ปัจจัยภายใน 6. เจตคติต่อผู้หญิงไม่มีสหสัมพันธ์กับการอนุมานสาเหตุความสำเร็จของผู้ชายไปที่ปัจจัยภายใน 7. เพศหญิงมีคะแนนเจตคติต่อผู้หญิงสูงกว่าเพศชาย อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05
