ผลของโปรแกรมการฝึกสมาธิแบบอานาปานสติร่วมกับการหายใจแบบเป่าปากต่อระดับความเครียดในผู้ป่วยสูงอายุโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังที่มารับการรักษาในโรงพยาบาล

Abstract

ศึกษาผลของการฝึกสมาธิแบบอานาปานสติร่วมกับการหายใจแบบเป่าปาก ต่อระดับความเครียดในผู้ป่วยสูงอายุโรคปอดปิดกั้นเรื้อรังที่มารับการรักษาในโรงพยาบาล โดยใช้ทฤษฎีกาย-จิตสัมพันธ์ (mind-body connections theory) ของ Well Federman (1995) กลุ่มตัวอย่างคือ ผู้ป่วยสูงอายุโรคปอดอุดกั้นเรื้อรังที่รับการรักษาในโรงพยาบาล จำนวน 27 คน กลุ่มทดลอง จำนวน 10 คน และกลุ่มควบคุม จำนวน 17 คน กลุ่มทดลองได้รับการฝึกสมาธิแบบอานาปานสติร่วมกับการหายใจแบบเป่าปาก ส่วนกลุ่มควบคุมได้รับการฝึกบริหารการหายใจแบบเป่าปากเพียงอย่างเดียว เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย 2 ส่วนคือ 1) โปรแกรมการฝึกสมาธิแบบอานาปานสติร่วมกับการหายใจแบบเป่าปากที่ผู้วิจัยสร้างขึ้น และผ่านการทดสอบความตรงตามเนื้อหา .86 และ 2) เครื่องมือการเก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่ แบบสอบถามกึ่งสัมภาษณ์ระดับความเครียดซึ่งผ่านการทดสอบความตรงตามเนื้อหา .86 และมีค่าความเชื่อมั่น เท่ากับ .70 วิเคราะห์ข้อมูลโดยการทดสอบเชิงสถิติด้วยการทดสอบค่าที (t-test) ผลการวิจัยสรุปได้ดังนี้ 1. ค่าเฉลี่ยของคะแนนระดับความเครียดของผู้สูงอายุโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง ภายหลังได้รับโปรแกรมการฝึกสมาธิแบบอานาปานสติ ร่วมกับการหายใจแบบเป่าปากต่ำกว่าก่อนได้รับโปรแกรม 1 อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 2. ค่าเฉลี่ยของคะแนนระดับความเครียดของผู้สูงอายุโรคปอดอุดกั้นเรื้อรัง ภายหลังได้รับโปรแกรมการฝึกสมาแบบอานาปานสติร่วมกับการหายใจแบบเป่าปาก ต่ำกว่ากลุ่มที่ได้รับบริหารการหายใจแบบเป่าปากเพียงอย่างเดียว อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05