การปรับปรุงพฤติกรรมโดยผู้ปกครองในเด็กสมาธิสั้นที่เข้ารับการรักษาในแผนกจิตเวชเด็กที่โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์และโรงพยาบาลจิตเวชนครราชสีมาราชนครินทร์

Abstract

การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการปรับพฤติกรรมรวมถึงปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับการปรับพฤติกรรมโดยผู้ปกครองในเด็กสมาธิสั้น โดยทำการศึกษาจากผู้ปกครองเด็กสมาธิสั้น จำนวน 211 คน ที่เข้ารับการรักษาในแผนกจิตเวชเด็กที่โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์และโรงพยาบาลจิตเวชนครราชสีมาราชนครินทร์ ในช่วงเดือน กันยายน – พฤศจิกายน 2553 โดยใช้แบบสอบถามจำนวน 4 ชุด ดังนี้ 1. แบบสอบถามข้อมูลทั่วไป 2. แบบสอบถามประเมินความรุนแรงของอาการสมาธิสั้น SNAP-IV (Swanson, Nolan and Pelham IV Questionnaire) (Short Form) ฉบับภาษาไทย แปลโดย ณัทธร พิทยรัตน์เสถียร 3. แบบสอบถามประเมินการปรับพฤติกรรมเด็กสมาธิสั้นของผู้ปกครอง และ 4. แบบสอบถามเรื่องแหล่งความรู้เกี่ยวกับการปรับพฤติกรรมเด็กสมาธิสั้นของผู้ปกครอง ทำการวิเคราะห์ปัจจัยที่สัมพันธ์กับการปรับพฤติกรรมโดยผู้ปกครองในเด็กสมาธิสั้นโดยใช้การทดสอบค่าที (t – test), One way ANOVA, และ Multiple Linear Regression ผลการศึกษา พบว่าผู้ปกครองเด็กสมาธิสั้นส่วนใหญ่มีการปรับพฤติกรรมเด็กสมาธิสั้น อยู่ในระดับสูง จำนวน 158 คน คิดเป็นร้อยละ 74.9 จากกลุ่มตัวอย่างทั้งหมด 211 คน การวิเคราะห์เบื้องต้นพบปัจจัยที่สัมพันธ์กับการปรับพฤติกรรมโดยผู้ปกครองในเด็กสมาธิสั้น ได้แก่ ผู้ปกครองที่เป็นเพศหญิง, ความสัมพันธ์แบบมารดา, ผู้ปกครองที่มีภาวะสุขภาพแข็งแรงดีชั่วโมงในการดูแลเด็กวันที่เด็กไม่เรียนหนังสือ (วันเสาร์ – อาทิตย์), การได้รับยาและทานยาสม่ำเสมอของเด็กสมาธิสั้น, ระดับความรุนแรงของอาการสมาธิสั้น, แหล่งความรู้ที่ผู้ปกครองได้รับความรู้จากนักจิตวิทยา, ชมรมผู้ปกครองเด็กสมาธิสั้น, หนังสือ / นิตยสาร / แผ่นพับ และ อินเตอร์เน็ตในระดับมาก เมื่อทดสอบปัจจัยทำนายการปรับพฤติกรรมของผู้ปกครองเด็กสมาธิสั้นด้วยการทดสอบการวิเคราะห์ความถดถอยเชิงพหุคูณ (Multiple linear regression) พบว่าชั่วโมงในการดูแลเด็กสมาธิสั้นวันที่เด็กไม่เรียนหนังสือ (วันเสาร์ – อาทิตย์), แหล่งความรู้ที่ผู้ปกครองผู้ปกครองได้รับความรู้จากนักจิตวิทยาและหนังสือ/นิตยสาร/แผ่นพับ, เด็กสมาธิสั้นได้รับยาและทานยาสม่ำเสมอ, และความรุนแรงของอาการสมาธิสั้นอยู่ในระดับต่ำ เป็นปัจจัยที่ส่งผลให้ผู้ปกครองมีการปรับพฤติกรรมเด็กสมาธิสั้นมากขึ้น