การเปรียบเทียบระหว่างวิธีรักษาทางจิตเวชมาตรฐาน กับการฝึกผ่อนคลายกล้ามเนื้อร่วมกับวิธีรักษาทางจิตเวชมาตรฐาน ในผู้ป่วยโรควิตกกังวล

Abstract

ศึกษาเปรียบเทียบระหว่างวิธีรักษาทางจิตเวชมาตรฐาน กับการฝึกผ่อนคลายกล้ามเนื้อร่วมกับวิธีรักษาทางจิตเวชมาตรฐาน ในผู้ป่วยโรควิตกกังวลชนิด GAD (Generalized Anxiety Disorder) กลุ่มตัวอย่างที่ใช้ในการศึกษา คือ ผู้ป่วยโรควิตกกังวลชนิด GAD ซึ่งมารับการรักษาที่แผนกจิตเวช โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ จำนวน 30 ราย แบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 15 ราย โดยกลุ่มทดลองได้รับการฝึกผ่อนคลายกล้ามเนื้อจากผู้วิจัยจำนวน 8 ครั้ง สัปดาห์ละ 2 ครั้งเป็นเวลา 4 สัปดาห์ ร่วมกับการรักษาทางจิตเวชมาตรฐาน คือ การบำบัดด้วยยา และการทำจิตบำบัดแบบประคับประคอง ส่วนกลุ่มควบคุมไม่ได้รับการฝึกผ่อนคลายกล้ามเนื้อ แต่ได้รับการรักษาทางจิตเวชมาตรฐานตามปกติจากจิตแพทย์ เครื่องมือที่ใช้ในการวัดระดับความวิตกกังวลของกลุ่มตัวอย่าง ก่อนและหลังการทดลอง คือ เครื่องมือ อี เอ็ม จี ไบโอฟีดแบค แบบวัดความวิตกกังวลของซุง และแบบวัดความวิตกกังวลของแฮมมิลตัน การวิเคราะห์ข้อมูล ผู้วิจัยได้เปรียบเทียบระดับ อี เอ็ม จี คะแนนเฉลี่ยของความวิตกกังวลจากแบบวัดความวิตกกังวลของซุง และคะแนนเฉลี่ยของความวิตกกังวลจากแบบวัดความวิตกกังวลของแฮมมิลตัน ก่อนและหลังการทดลองโดยใช้ Paired t-test และเปรียบเทียบระดับ อี เอ็ม จี คะแนนเฉลี่ยของความวิตกกังวลจากแบบวัดความวิตกกังวลของซุง และคะแนนเฉลี่ยของความวิตกกังวลจากแบบวัดความวิตกกังวลของแฮมมิลตัน ระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม โดยใช้ Unpaired t-test ผลการวิจัยพบว่า 1. หลังการฝึกผ่อนคลายกล้ามเนื้อ กลุ่มทดลองมีระดับ อี เอ็ม จี คะแนนเฉลี่ยความวิตกกังวลจากแบบวัดความวิตกกังวลของซุง และค่าคะแนนเฉลี่ยความวิตกกังวลจากแบบวัดความวิตกกังวล ของแฮมมิลตันน้อยกว่าก่อนการฝึก อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 2. กลุ่มควบคุมมีระดับ อี เอ็ม จี หลังการทดลองไม่แตกต่างจากก่อนการทดลอง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ค่าคะแนนเฉลี่ยความวิตกกังวลจากแบบวัดความวิตกกังวลของซุง และค่าคะแนนเฉลี่ยความวิตกกังวลจากแบบวัดความวิตกกังวลของแฮมมิลตัน หลังการทดลองลดลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 3. กลุ่มทดลองซึ่งได้รับการฝึกผ่อนคลายกล้ามเนื้อมีระดับ อี เอ็ม จี และคะแนนเฉลี่ยความวิตกกังวลจากแบบวัดความวิตกกังวลของแฮมมิลตัน น้อยกว่ากลุ่มควบคุมซึ่งไม่ได้รับการฝึกผ่อนคลายกล้ามเนื้อ อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และมีคะแนนเฉลี่ยความวิตกกังวลจากแบบวัดความวิตกกังวลของซุง น้อยกว่ากลุ่มควบคุมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05