ผลกระทบของค่าจ้างขั้นต่ำต่อการจ้างงานแรงงานไร้ฝีมือ

Abstract

การศึกษาครั้งนี้ มีจุดมุ่งหมายที่จะแสดงให้เห็นถึงผลกระทบของค่าจ้างขั้นต่ำต่อการจ้างงานแรงงานไร้ฝีมือ โดยมีเป้าหมายประการแรกในการศึกษาความเป็นมาและความสำคัญของค่าจ้างขั้นต่ำในประเทศไทย ประการที่สองเพื่อศึกษาผลกระทบของการปรับค่าจ้างขั้นต่ำต่อความต้องการแรงงานไร้ฝีมือ และประการสุดท้ายเพื่อศึกษาถึงความสอดคล้องของการปรับค่าจ้างขั้นต่ำกับการเปลี่ยนแปลงของผลิตภาพแรงงานไร้ฝีมือ ขอบเขตของการศึกษาได้เลือกศึกษาในภาคอุตสาหกรรมที่สำคัญสองภาคอุตสาหกรรม ได้แก่หัตถอุตสาหกรรมและภาคก่อสร้าง โดยใช้ข้อมูลปี พ.ศ. 2537 ถึงปี พ.ศ. 2539 ในการศึกษา ผลการศึกษาผลกระทบของค่าจ้างขั้นต่ำต่อการจ้างงานโดยใช้วิธีประมาณการสมการถดถอยหลายตัวแปรพบว่า การจ้างงานแรงงานไร้ฝีมือมีความสัมพันธ์กับค่าจ้างขั้นต่ำในทิศทางตรงกันข้าม นอกจากนี้การศึกษายังพบว่าการเปลี่ยนแปลงของค่าจ้างขั้นต่ำมีผลกระทบต่อแรงงานไร้ฝีมือในภาคหัตถอุตสาหกรรมมากกว่าแรงงานไร้ฝีมือในภาคก่อสร้าง และมีผลกระทบต่อแรงงานไร้ฝีมือเพศหญิงมากกว่าแรงงานไร้ฝีมือเพศชาย การศึกษาความสอดคล้องของการปรับค่าจ้างขั้นต่ำกับการเปลี่ยนแปลงของผลิตภาพแรงงานไร้ฝีมือ ได้นิยามผลิตภาพแรงงานไร้ฝีมือ หมายถึง ผลผลิตเพิ่มของแรงงานไร้ฝีมือ (Marginal Product of Unskilled Labor) ซึ่งหาได้จากการประมาณสมการการผลิต Cobb-Douglas ผลการศึกษาพบว่าการปรับค่าจ้างขั้นต่ำที่ผ่านมาไม่มีความสอดคล้องกับการเปลี่ยนแปลงของผลิตภาพแรงงานไร้ฝีมือในภาคอุตสาหกรรมทั้งสอง กล่าวคือผลิตภาพแรงงานไร้ฝีมือของภาคหัตถอุตสาหกรรมในเขต 1 และผลิตภาพแรงงานไร้ฝีมือของภาคก่อสร้างในเขต 1, 2 และ 3 เฉลี่ยช่วงปี 2538-2539 มีการเปลี่ยนแปลงในทิศทางลดลง ขณะที่ค่าจ้างขั้นต่ำในเขต 1, 2 และ 3 เฉลี่ยปี 2538-2539 มีการเปลี่ยนแปลงเพิ่มขึ้น ดังนั้นการปรับเพิ่มค่าจ้างขั้นต่ำในช่วงปีดังกล่าวก่อให้เกิดการเพิ่มขึ้นของต้นทุนแรงงานและทำให้การจ้างงานแรงงานไร้ฝีมือลดลง จากผลการศึกษา จึงเสนอให้มีการปรับค่าจ้างขั้นต่ำในสัดส่วนเดียวกับการเปลี่ยนแปลงของผลิตภาพแรงงานไร้ฝีมือเพื่อให้การปรับค่าจ้างขั้นต่ำไม่ส่งผลกระทบต่อการจ้างงานแรงงานไร้ฝีมือ และเสนอให้มีการปรับปรุงระบบการกำหนดค่าจ้างขั้นต่ำให้มีหลายอัตราตามภาคอุตสาหกรรมที่มีการเปลี่ยนแปลงของผลิตภาพแรงงานไร้ฝีมือที่แตกต่างกัน