Abstract:
กฎแห่งการไร้ความขัดแย้งเป็นกฎพื้นฐานที่สำคัญในปรัชญามาช้านาน อย่างไรก็ดี ในบริบทร่วมสมัย มีแนวคิดที่เรียกตัวเองว่า ไดอะเลเธอิสม์ ได้ตั้งคำถามต่อสถานะที่จริงอย่างจำเป็นของกฎแห่งการไร้ความขัดแย้ง ทำให้เกิดข้อถกเถียงต่อปัญหาดังกล่าวตามมา วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มุ่งศึกษาและประเมินข้อถกเถียงเกี่ยวกับปัญหาว่าด้วยกฎแห่งการไร้ความขัดแย้ง ผ่านการพิจารณาแนวคิดไดอะเลเธอิสม์และข้อถกเถียงที่เกี่ยวข้อง วิทยานิพนธ์ฉบับนี้แบ่งกฎแห่งการไร้ความขัดแย้งออกเป็น 4 รูปแบบหลักๆ รูปแบบแรกคือ กฎแห่งการไร้ความขัดแย้งเชิงวากยสัมพันธ์ รูปแบบที่สองคือ กฎแห่งการไร้ความขัดแย้งเชิงอรรถศาสตร์ รูปแบบที่สามคือ กฎแห่งการไร้ความขัดแย้งเชิงการปฏิบัติ และรูปแบบที่สี่คือ กฎแห่งการไร้ความขัดแย้งเชิงภววิทยา จากการศึกษาพบว่าไดอะเลเธอิสม์ประสบความสำเร็จในการท้าทายกฎแห่งการไร้ความขัดแย้งได้อย่างจำกัดแค่ในระดับอรรถศาสตร์ เนื่องจากแนวคิดดังกล่าวยังยอมรับกฏแห่งการไร้ความขัดแย้งในระดับการปฏิบัติ และเมื่อพิจารณาปัญหาเกี่ยวกับสถานะของกฎดังกล่าวต่อไป ผู้วิจัยมีข้อสังเกตว่า พื้นฐานที่แท้จริงของกฎแห่งการไร้ความขัดแย้งน่าจะวางอยู่บนเงื่อนไขทางภววิทยา
