การระงับข้อพิพาทโดยกระบวนวิธีพิจารณาชั้นอนุญาโตตุลาการในสัญญาทางปกครองไทย : ศึกษาเฉพาะกรณีสัญญาก่อสร้างทางด่วน

Abstract

สัญญาก่อสร้างทางด่วนเป็นสัญญาทางปกครองตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครอง และวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ.๒๕๔๒ ซึ่งบทบัญญัติมาตรา ๙ แห่งพระราชบัญญัติดังกล่าว บัญญัติให้คดีพิพาทว่าด้วยสัญญาทางปกครองตกอยู่ภายใต้อำนาจการพิจารณาของศาลปกครอง การที่พระราชบัญญัติอนุญาโตตุลาการ พ.ศ.๒๕๔๕ มาตรา ๑๕ บัญญัติให้คู่พิพาทในคดีพิพาทระหว่างหน่วยงานของรัฐกับเอกชน ซึ่งรวมถึงคดีพิพาทเกี่ยวกับสัญญาทางปกครอง ตามบทนิยามมาตรา ๓ แห่งพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ.๒๕๔๒ ตกลงใช้ วิธีการระงับข้อพิพาทโดยอนุญาโตตุลาการได้ โดยพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ.๒๕๔๒ ยังไม่มีหลักกฎหมายว่าด้วยสัญญาทางปกครองในส่วนที่เป็นสารบัญญัติ แต่อย่างใด ทำให้เกิดปัญหาความไม่ชัดเจนในการระงับข้อพิพาทเกี่ยวกับสัญญาทางปกครอง ด้วยวิธีการอนุญาโตตุลาการในสัญญาก่อสร้างทางด่วนซึ่งถือเป็นสัญญาที่มีความสำคัญของประเทศ เช่น ปัญหาเกี่ยวกับขอบเขตและอำนาจในการวินิจฉัยชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการ ปัญหาเกี่ยวกับ คุณสมบัติของอนุญาโตตุลาการและจำนวนอนุญาโตตุลาการในการชี้ขาด ปัญหาเกี่ยวกับหลักกฎหมายที่อนุญาโตตุลาการใช้ในการชี้ขาดข้อพิพาท บทบาทของศาลปกครองในการช่วยเหลือกระบวนพิจารณาชั้นอนุญาโตตุลาการ ปัญหาเกี่ยวกับอำนาจศาลในการทบทวนคำชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการ ปัญหาเกี่ยวกับสภาพบังคับของคำชี้ขาดของอนุญาโตตุลาการ เป็นต้น