Abstract:
การศึกษาครั้งนี้มีเพื่อศึกษาการรับรู้และการแสดงออกของบุคคลต่อเป้าหมายที่มีลักษณะทางกายภาพน่าดึงดูดใจและไม่น่าดึงดูดใจ ซึ่งอธิบายโดยปรากฏการณ์ความคาดหวังสร้างความจริง นอกจากนี้ ผู้ร่วมการทดลองมีการประเมินความพึงพอใจในการสนทนาและความปรารถนาจำความรู้จักคู่สนทนาให้มากขึ้นต่อไปในอนาคตด้วย ผลการวิจัยพบว่า 1. ผู้รับรู้ชายที่เชื่อว่าสนทนากับเป้าหมายหญิงที่มีลักษณะทางกายภาพน่าดึงดูดใจประเมินความประทับใจต่อเป้าหมายสูงกว่าผู้รับรู้ชายที่เชื่อว่าสนทนาเป้าหมายหญิงที่มีลักษณะทางกายภาพไม่น่าดึงดูดใจ (p<.05) 2. ผู้ตัดสินประเมินความประทับใจต่อผู้รับรู้ที่เชื่อว่าได้สนทนากับเป้าหมายที่มีลักษณะทางกายภาพน่าดึงดูดใจและผู้รับรู้ที่เชื่อว่าได้สนทนากับเป้าหมายที่มีลักษณะทางกายภาพไม่น่าดึงดูดใจไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 3. ผู้ตัดสินประเมินความประทับใจต่อเป้าหมายที่ถูกรับรู้ว่ามีลักษณะทางกายภาพน่าดึงดูดใจและเป้าหมายที่ถูกรับรู้ว่ามีลักษณะทางกายภาพไม่น่าดึงดูดใจไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 4. ผู้รับรู้ชายที่รับรู้ว่าเป้าหมายหญิงมีลักษณะทางกายภาพน่าดึงดูดใจพึงพอใจการสนทนามากกว่าผู้รับรู้ชายที่รับรู้ว่าเป้าหมายหญิงมีลักษณะทางกายภาพไม่น่าดึงดูดใจ (p<.05) 5. เป้าหมายหญิงที่สนทนากับผู้รับรู้ชายที่รับรู้ว่าเป้าหมายหญิงมีลักษณะทางกายภาพน่าดึงดูดใจมีความพึงพอใจในการสนทนามากกว่าเป้าหมายหญิงที่สนทนากับผู้รับรู้ชายที่รับรู้ว่าเป้าหมายหญิงมีลักษณะทางกายภาพไม่น่าดึงดูดใจ (p<.05) 6. ผู้รับรู้ชายที่รับรู้ว่าเป้าหมายหญิงมีลักษณะทางกายภาพน่าดึงดูดใจและผู้รับรู้ชายที่รับรู้ว่าเป้าหมายหญิงมีลักษณะทางกายภาพไม่น่าดึงดูดใจมีความหมายปรารถนาจะทำความรู้จักกับเป้าหมายให้มากขึ้นต่อไปในอนาคตไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ 7. เป้าหมายหญิงที่สนทนากับผู้รับรู้ชายที่รับรู้ว่าเป้าหมายหญิงมีลักษณะทางกายภาพน่าดึงดูดใจและเป้าหมายหญิงที่สนทนากับผู้รับรู้ชายที่รับรู้ว่าเป้าหมายหญิงมีลักษณะทางกายภาพไม่น่าดึงดูดใจมีความปรารถนาจำทำความรู้จักคู่สนทนาให้มากขึ้นต่อไปในอนาคตไม่มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ