Abstract:
การสร้างสรรค์การประดิษฐ์ในปัจจุบันมีความเปลี่ยนแปลงไป จากอดีตที่บุคคล หรือ หน่วยงานจะเป็นผู้คิดค้นทำการประดิษฐ์ด้วยตนเองผู้เดียว เพื่อประหยัดเวลาและต้นทุนการผลิตปัจจุบันความร่วมมือกันในการวิจัยและพัฒนาการประดิษฐ์ระหว่างองค์กรต่างๆ มีความสำคัญมากยิ่งขึ้น ทำให้ในการประดิษฐ์รวมถึงการขอรับความคุ้มครองตามสิทธิบัตรมีบุคคลหลายฝ่ายเข้ามาเกี่ยวข้อง ก่อให้เกิดความเป็นผู้ทรงสิทธิบัตรร่วมกัน ผู้เขียนศึกษาแล้วพบว่าพระราชบัญญัติสิทธิบัตรของไทยมีบทบัญญัติไม่ครอบคลุมหลายกรณีของการถือสิทธิบัตรร่วมกันก่อให้เกิดปัญหาบางประการ อีกทั้งการปรับใช้ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์กับสิทธิบัตรนั้นไม่มีความชัดเจนเหมาะสม ผู้เขียนจึงได้ศึกษาเปรียบเทียบกฎหมายเกี่ยวกับผู้ทรงสิทธิบัตรร่วมของประเทศญี่ปุ่น ประเทศเยอรมนี สหราชอาณาจักร และ สหรัฐอเมริกา ซึ่งเป็นประเทศที่มีความเจริญก้าวหน้าทางอุตสาหกรรมและเทคโนโลยีตลอดจนมีกรณีศึกษาเป็นจำนวนมากที่เป็นประโยชน์ต่อการศึกษาเปรียบเทียบกฎหมายที่จะนำไปใช้เป็นแนวทางสำหรับประเทศไทยในการแก้ไขปรับปรุงกฎหมายต่อไป
วิทยานิพนธ์ฉบับนี้ได้เสนอแนะให้ประเทศไทยแก้ไขเพิ่มเติมบทบัญญัติในพระราชบัญญัติสิทธิบัตรในเรื่องความมีส่วนร่วมของผู้ประดิษฐ์ การประดิษฐ์ที่เกิดจากการจ้าง การให้ความยินยอมของผู้ทรงสิทธิบัตรในการทำสัญญาอนุญาตให้ใช้สิทธิและสัญญาโอนสิทธิ การแบ่งปันผลประโยชน์ระหว่างผู้ทรงสิทธิบัตรร่วม สิทธิในสิทธิบัตรร่วมตกเป็นมรดกไม่มีผู้รับ รวมถึงการดำเนินการทางกฎหมายระหว่างผู้ทรงสิทธิบัตรร่วม เพื่อให้สิทธิหน้าที่ของผู้ทรงสิทธิบัตรร่วมมีความชัดเจนเหมาะสมมากยิ่งขึ้น
