Abstract:
วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มีจุดมุ่งหมายในการศึกษามาตรการพิเศษแทนการดำเนินคดีอาญาตามพระราชบัญญัติศาลเยาวชนและครอบครัวและวิธีพิจารณาคดีเยาวชนและครอบครัว พ.ศ. 2553 ซึ่งเป็นช่องทางในการเบี่ยงเบนเด็กและเยาวชนที่กระทำความผิดออกจากกระบวนการยุติธรรมกระแสหลักและนำตัวเด็กและเยาวชนเหล่านั้นเข้าสู่กระบวนการจัดทำแผนแก้ไขบำบัดฟื้นฟูแทน โดยนำหลักกระบวนการยุติธรรมเชิงสมานฉันท์มาปรับใช้และมุ่งเน้นให้ครอบครัวและชุมชนเข้ามามีส่วนร่วมในการแก้ไขปัญหาเด็กและเยาวชนกระทำความผิด จากการศึกษาพบว่า บทบัญญัติเรื่องมาตรการพิเศษแทนการดำเนินคดีอาญายังมี ความไม่ชัดเจนในเรื่องเงื่อนไขและการจัดทำแผนแก้ไขบำบัดฟื้นฟูทำให้เกิดอุปสรรคในกระบวนการแก้ไขบำบัดฟื้นฟูให้บรรลุวัตถุประสงค์ตามกฎหมายเพื่อการแก้ไขบำบัดฟื้นฟูเด็กและเยาวชนให้มีความประพฤติอยู่ในกรอบของกฎหมายและเป็นพลเมืองดีของสังคม ทั้งยังไม่สามารถแก้ไขปัญหาเด็กและเยาวชนกระทำความผิดซ้ำได้ ดังนั้นวิทยานิพนธ์ฉบับนี้จึงขอเสนอแนะให้มีการปรับปรุงบทบัญญัติดังกล่าวให้มีความชัดเจนมากขึ้น เพื่อให้การดำเนินการตามมาตรการพิเศษแทนการดำเนินคดีอาญาสามารถแก้ไขปัญหาเด็กและเยาวชนได้อย่างมีประสิทธิภาพและมีความเหมาะสมมากยิ่งขึ้น ซึ่งจะส่งผลให้เด็กและเยาวชนที่ผ่านกระบวนการดังกล่าวมีโอกาสกลับคืนสู่สังคมอย่างมีคุณภาพด้วย
