Abstract:
ศึกษาสาเหตุการตกเป็นเหยื่อข่มขืนและพฤติกรรมการป้องกันตนเอง จากการตกเป็นเหยื่อข่มขืนของวัยรุ่นหญิง เพื่อใช้เป็นแนวทางในการส่งเสริมมาตรการ การป้องกันภัยข่มขีนของวัยรุ่นหญิงต่อไป โดยศึกษาจากกลุ่มตัวอย่างวัยรุ่นหญิงในสยามแสควร์ แบ่งการเก็บรวบรวมข้อมูลออกเป็น 2 ส่วน ได้แก่ เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบสอบถามจำนวน 200 คน และจากการสัมภาษณ์ จำนวน 7 คน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้โปรแกรมสถิติสำเร็จรูป SPSS สถิติที่ใช้คือ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การทดสอบสมมติฐานด้วยวิธี t-test และ One-way Anova ผลการศึกษาพบว่า พฤติกรรมการป้องกันตนเองจากการตกเป็นเหยื่อข่มขืนของวัยรุ่นหญิงในสยามแสควร์ อยู่ในระดับปฏิบัติมาก โดยวัยรุ่นหญิงในสยามแสควร์ที่อยู่ในช่วงเวลา ที่เสี่ยงต่อการตกเป็นเหยื่อข่มขืนกระทำชำเราแตกต่างกัน จะมีพฤติกรรมการป้องกันตนเองจากการข่มขืนกระทำชำเราไม่แตกต่างกัน ส่วนวัยรุ่นหญิงในสยามแสควร์ที่อยู่ในสถานที่เสี่ยงต่อการตกเป็นเหยื่อข่มขืนกระทำชำเราแตกต่างกัน จะมีพฤติกรรมการป้องกันตนเองจากการถูกข่มขืนกระทำชำเราแตกต่างกัน การที่วัยรุ่นหญิงอยู่ในสถานที่เปลี่ยวจะมีพฤติกรรมการป้องกันตนเองจากการข่มขืนกระทำชำเรา สูงกว่าวัยรุ่นหญิงที่อยู่ในบ้านของคนใกล้ชิด วัยรุ่นหญิงในสยามแสควร์ที่อยู่ในสถานการณ์ที่เสี่ยงต่อการตกเป็นเหยื่อข่มขืนกระทำชำเราแตกต่างกัน จะมีพฤติกรรมการป้องกันตนเองจากการข่มขืนกระทำชำเราไม่แตกต่างกัน และวัยรุ่นหญิงในสยามแสควร์ที่มีความรู้เรื่องการตกเป็นเหยื่อข่มขืนกระทำชำเราแตกต่างกัน จะมีพฤติกรรมการป้องกันตนเองจากการถูกข่มขืนกระทำชำเราไม่แตกต่างกัน
