Abstract:
การผ่าตัดแก้ไขข้อสะโพกเจริญผิดปกติในสุนัขเพื่อให้เบ้ากระดูกเชิงกรานสวมคลุมหัวกระดูกขาหลังส่วนต้นได้มากขึ้นโดยประยุกต์ใช้สกรู 2 ตัว ในการยึดกระดูกเชิงกรานที่ปรับแนวกระดูกภายหลังการตัดที่ pubis ischium และ ilium การศึกษาทำในสุนัข 2 กลุ่ม กลุ่มแรกเป็นสุนัขทดลองที่มีข้อสะโพกปกติจำนวน 5 ตัว และกลุ่มที่สองเป็นสุนัขป่วยที่มีข้อสะโพกเจริญผิดปกติจำนวน 8 ตัว การประเมินผลพิจารณาจากอาการเดิน การตรวจคลำข้อสะโพก และลักษณะของข้อสะโพกจากภาพถ่ายรังสีในท่ามาตรฐานที่ 0, 2, 4, 6, 8,12,16, 20 และ 24 สัปดาห์ภายหลังผ่าตัด โดยสังเกตอาการของสุนัขที่ 8 และ 12 สัปดาห์ ในการเดิน และการรับนํ้าหนักของขาหลังข้างที่ได้รับการผ่าตัดแก้ไขกระดูกเชิงกราน ตรวจคลำ ortolani sign และอาการเจ็บเมื่อหุบ (adduction) หรือกาง (abduction) ข้อละโพกข้างที่ผ่าตัด รวมทั้งตรวจการบิด (rotation) เข้า (inward) และออก (outward) ของขาหลังข้างที่ผ่าตัด จากการคำนวณ Dorsolateral Subluxation score (DLS score) เพื่อประเมินการสวมคลุมหัวกระดูกขาหลังส่วนต้นของเบ้ากระดูกเชิง กรานจากภาพถ่ายรังสีของสุนัขทุกตัวก่อนและภายหลังผ่าตัด พบว่าค่าเฉลี่ยของ DLS score ในกลุ่มสุนัขทดลองก่อนผ่าตัดมีค่าเท่ากับ 64 และภายหลังผ่าตัดที่ 0, 2, 4, 6, 8, 12,16, 20 และ 24 สัปดาห์ มีค่าเท่ากับ 89, 89, 89, 90, 90, 88, 90, 90 และ 87 ตามลำดับ ในกลุ่มสุนัขป่วยมีค่าเฉลี่ย DLS score ก่อนผ่าตัดเท่ากับ 39 และภายหลังผ่าตัดมีค่าเท่ากับ 80, 92, 95, 97, 99, 98, 97, 97 และ 93 ตามลำดับ จากการวิเคราะห์ทางสถิติโดย paired t-test พบว่า ค่าเฉลี่ย DLS score ภายหลังผ่าตัดของสุนัขทั้งสองกลุ่มแตกต่างจากค่าเฉลี่ย DLS score ก่อนผ่าตัดอย่างมีนัยสำคัญ ทางสถิติ (p<0.05) จากการวิเคราะห์การเดินของสุนัข พบว่าในสัปดาห์ที่ 8 ภายหลังผ่าตัดสุนัขทดลองเดินได้ดี 4 จาก 5 ตัว (80%) ส่วนสุนัขป่วยที่มารับการตรวจ 7 ตัว เดินได้ดี 2 ตัว (25%) สุนัขทดลองทุกตัว (100%) เดินได้ดีตั้งแต่สัปดาห์ที 12 ในขณะที่ลุนัขป่วยเดินได้ดี 5 จาก 8 ตัว(62.5%) ส่วน 2 ใน 3 ตัวที่เหลือเดินได้ดีเมื่อ 16 สัปดาห์ และอีก 1 ตัว เดินได้ดีที่ 24 สัปดาห์ จากการศึกษานี้สรุปได้ว่าการใช้สกรูเพียงอย่างเดียวสามารถตรึงกระดูกเชิงกรานที่ถูกปรับแนวกระดูกภายหลังการตัด 3 แห่งได้อย่างมั่นคงในการแก้ไขข้อสะโพกเจริญผิดปกติ ถึงแม้ว่าจะมีสกรูทอนในสุนัขป่วย 2 ราย แต่หัวกระดูกขาหลังส่วนต้นยังคงอยู่ในเบ้ากระดูกเชิงกราน และสุนัขสามารถใช้ขาได้เป็นปกติ
