ปัจจัยที่เป็นแรงผลักดันให้นักศึกษาในระดับปริญญาตรีฆ่าตัวตาย : ศึกษากรณีนิสิตนักศึกษาในมหาวิทยาลัยในเขตกรุงเทพมหานคร

Abstract

การวิจัยในครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาถึง “ปัจจัยที่เป็นแรงผลักดันให้นักศึกษาในระดับปริญญาตรีฆ่าตัวตาย : ศึกษากรณีนิสิต นักศึกษาในมหาวิทยาลัยในเขตกรุงเทพมหานคร” โดยใช้ระเบียบวิจัยทางมานุษยวิทยาหลายรูปแบบเพื่อเก็บรวบรวมข้อมูล เช่นการสังเกตอย่างมีส่วนร่วมการสัมภาษณ์แบบเจาะลึก รวมทั้งการใช้เทคนิคของการจดบันทึก เป็นต้น โดยการศึกษาจากกลุ่มตัวอย่าง บุคคลที่เกี่ยวข้องกับนิสิตนักศึกษาที่ฆ่าตัวตาย 7 ราย โดยนำข้อมูลที่ไต้มาวิเคราะห์เพื่อพิสูจน์สมมติฐานที่ตั้งไว้ ผลการวิจัยเกี่ยวกับปัจจัยที่เป็นแรงผลักดันให้นักศึกษาในระดับปริญญาตรีฆ่าตัวตาย : ศึกษากรณีนิสิต นักศึกษาในมหาวิทยาลัยในเขตกรุงเทพมหานคร สามารถสรุปได้ว่า นักศึกษาที่ฆ่าตัวตายมีอายุโดยเฉลี่ยขณะเสียชีวิตเฉลี่ย 21.5 ปี ส่วนใหญ่เรียนในมหาวิทยาลัยเอกชน และเป็นนักศึกษา ที่มีภูมิลำเนาต่างจังหวัดมากที่ชุด ส่วนใหญ่มีปัญหาด้านการเรียน และเรียนทางด้านสังคมศาสตร์มากกว่าด้านวิทยาศาสตร์ ด้านเศรษฐกิจพบว่านักศึกษาส่วนใหญ่ไม่มีปัญหาทางด้านเศรษฐกิจด้านครอบครัวพบว่านักศึกษาส่วนใหญ่มีปัญหาต้านครอบครัว ต้านสุขภาพพบว่านักศึกษาที่ฆ่าตัว ตายไม่มีปัญหาด้านสุขภาพ ด้านโรคซึมเศร้าพบว่านักศึกษาที่ฆ่าตัวตายมีปัญหาโรคซึมเศร้า ด้านความรักพบว่าส่วนใหญ่มีปัญหาด้านความรัก ด้านการเลียนแบบพบว่ามีการเลียนแบบวิธีการฆ่าตัวตายโดยกระโดดจากที่สูงรองลงมาเป็นผูกคอตาย และยังพบว่าข้อมูลด้านสื่อมีผลต่อการฆ่าตัวตาย ของนิสิตนักศึกษา ปัจจัยที่เป็นแรงผลักดันให้นิสิต นักศึกษาฆ่าตัวตาย พบว่า ปัจจัยด้านการเรียน ปัจจัยด้านครอบครัว ปัจจัยด้านความรัก ปัจจัยด้านโรคซึมเศร้า ปัจจัยด้านการเลียนแบบและปัจจัยด้านสื่อล้วนเป็นแรงผลักดันให้นิสิต นักศึกษาฆ่าตัวตาย ส่วนปัจจัยด้านเศรษฐกิจและปัจจัยด้านสุขภาพไม่ใช่แรงผลักดันให้นิสิต นักศึกษาฆ่าตัวตาย มีหลายรายที่การฆ่าตัวตายเกิดจากแรงผลักดันหลายอย่างประกอบกัน จนกระทั้งหาทางออกไม่ได้ เมื่อถึงทางตันก็ตัดสินใจหาทางออกโดยการฆ่าตัวตาย