Abstract:
ด้วยเหตุที่มาตรา 268 ของรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย (พ.ศ. 2540) ได้ยืนยันให้คำวินิจฉัยศาลรัฐธรรมนูญมีผลเป็นเด็ดขาด ผูกพันรัฐสภา ศาล และองค์กรต่าง ๆ ตามรัฐธรรมนูญ ทำให้ไม่มีองค์กรใด ๆ สามารถตรวจสอบคำวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญได้แม้ว่าเหตุผลในคำวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญนั้นจะส่งผลกระทบต่อหลักกฎหมาย ผลประโยชน์ของประเทศชาติและประชาชนดังเช่นคำวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญที่ 50/2542 วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มุ่งศึกษาถึงคำวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญที่ 50/2542 เกี่ยวกับร่างพระราชบัญญัติทุนรัฐวิสาหกิจ พ.ศ. … ว่าสอดคล้องและเป็นไปตามบทบัญญัติของรัฐธรรมนูญหรือไม่ และศึกษาถึงผลสืบเนื่องจากเหตุผลในคำวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญฉบับนี้ว่าก่อให้เกิดผลกระทบประการใดต่อหลักกฎหมาย และต่อผลประโยชน์ของประเทศชาติและประชาชนอย่างไร เพื่อที่จะได้ศึกษาหาแนวทางในการแก้ปัญหาและข้อบกพร่องที่เกิดขึ้นต่อไป ผลการศึกษาค้นคว้าพบว่า 1. การกำหนดประเด็นในคำวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญที่ 50/2542 เป็นการกำหนดประเด็กตามคำร้องของผู้ร้องโดยไม่ได้พิจารณาอย่างละเอียดถึงปัญหาที่แท้จริงอันเกิดจากร่างพระราชบัญญัติทุนรัฐวิสาหกิจ พ.ศ. … ส่งผลให้คำนวินิจฉัยฯ ไม่สามารถตอบปัญหาที่แท้จริงได้ 2. เหตุผลในคำวินิจฉัยของศาลรัฐธรรมนูญที่ 50/2542 ก่อให้เกิดผลกระทบที่ตามมาต่อหลักกฎหมายหลายประการ คือ เป็นการทำลายหลักการแบ่งแยกอำนาจตามรัฐธรรมนูญ เป็นการทำลายกระบวนการนิติบัญญัติตามรัฐธรรมนูญ และเป็นการทำลายหลักลำดับศักดิ์ของกฎหมาย ซึ่งผู้เขียนเห็นว่าผลกระทบที่เกิดขึ้นนี้เกิดจากปัญหาสำคัญ 2 ประการ คือ ปัญหาเกี่ยวกับคุณสมบัติของตุลาการศาลรัฐธรรมนูญ และปัญหาเกี่ยวกับความไม่ชัดเจนของบทบัญญัติของกฎหมาย สำหรับปัญหาคุณสมบัติของตุลาการศาลรัฐธรรมนูญนั้น ผู้เขียนได้เสนอให้มีการกำหนดคุณสมบัติของผู้ที่จะเข้ามาเป็นตุลาการศาลรัฐธรรมนูญว่า ควรจะต้องเป็นผู้ที่มีนิติวิธีคิด มีความรู้ มีประสบการณ์และความเชี่ยวชาญในงานด้านกฎหมายมหาชน สำหรับปัญหาเกี่ยวกับความไม่ชัดเจนของบทบัญญัติ ของกฎหมายนั้น ผู้เขียนเสนอให้มีการตั้งคณะกรรมาธิการชุดพิเศษขึ้นเพื่อกลั่นกรองถ้อยคำในร่างกฎหมายให้สามารถแสดงถึงเจตนารมณ์ของกฎหมายได้ชัดเจน และเสนอให้กำหนดหลักเกณฑ์บางประการเพิ่มเติมในพระราชบัญญัติทุนรัฐวิสาหกิจ พ.ศ. 2542 เพื่อป้องกันผลเสียหายที่จะเกิดต่อผลประโยชน์ของประเทศชาติและประชาชนต่อไป
