Abstract:
วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มุ่งศึกษาถึงบทบาทของคณะมนตรีความมั่นคงและความสัมพันธ์กับศาลอาญาระหว่างประเทศ ด้วยการศึกษาถึงอำนาจหน้าที่ของคณะมนตรีความมั่นคงตามกฎบัตรสหประชาชาติ ที่เป็นพื้นฐานในการดำเนินการจนนำไปสู่การดำเนินการภายใต้ธรรมนูญกรุงโรมของศาลอาญาระหว่างประเทศ อีกทั้งได้มีการศึกษาไปถึงบทบาทของคณะมนตรีความมั่นคงที่เกี่ยวข้องกับศาลระหว่างประเทศในอดีต จากการศึกษาพบว่า องค์กรทางการเมืองอย่างคณะมนตรีความมั่นคง เมื่อดำเนินการในศาลอาญาระหว่างประเทศ จะมีทั้งส่วนที่เป็นข้อส่งเสริมและข้อจำกัดการดำเนินงานของศาลกล่าวคือ การทำหน้าที่เป็นผู้นำคดีไปสู่ศาลได้นั้น เป็นการช่วยผลักดันให้ผู้กระทำผิดไปสู่การดำเนินคดีของศาล ช่วยอุดช่องว่างของกฎหมายในการนำมาซึ่งความรับผิดชอบของปัจเจกชน และการที่คณะมนตรีความมั่นคงสามารถดำเนินการได้กับทั้งรัฐที่เป็นภาคีและมิได้เป็นภาคีนั้นคณะมนตรีความมั่นคงยังคงมีบทบาทในการช่วยบังคับใช้กฎหมายให้ได้รับการปฏิบัติ รวมทั้งการมีบทบาทในการช่วยกลั่นกรองการดำเนินคดีของศาล แต่ในขณะเดียวกันนั้น ธรรมนูญของศาลอาญาระหว่างประเทศได้ให้อำนาจแก่คณะมนตรีความมั่นคงที่ถึงขนาดที่จะทำให้เกิดการกีดกันการดำเนินงานของศาล โดยการออกข้อมติไม่ให้ศาลเริ่มดำเนินการหรือให้ศาลหยุดการดำเนินการเป็นระยะเวลา 12 เดือน ซึ่งจะส่งผลกระทบต่อความเป็นอิสระของศาลได้ ดังนั้นลำพังแต่การใช้อำนาจหน้าที่ของคณะมนตรีความมั่นคงที่มี จะไม่เพียงพอต่อการที่จะนำไปสู่การปราบปรามอาชญากรรมระหว่างประเทศที่มีประสิทธิภาพได้ ศาลอาญาระหว่างประเทศกับคณะมนตรีความมั่นคง จึงควรที่จะมีบทบาทที่สอดคล้องกันอย่างชัดเจน เพื่อที่จะช่วยส่งเสริมบทบาทในการปราบปรามอาชญากรรมระหว่างประเทศของทั้งสององค์กรได้อย่างมีประสิทธิภาพ
