Abstract:
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ เพี่อศึกษาผลกระทบต่อการทำแบบทดสอบความรู้ทั่วไปอันเกิดกับบุคคล ภายหลังการเหนี่ยวนำด้วยสิ่งเร้าเหนี่ยวนำทุติยภูมิ และสิ่งเร้าเหนี่ยวนำแผ่ขยาย และศึกษาการเสื่อมถอยของผลกระทบดังกล่าว มีผู้ร่วมการทดลองที่ศึกษาอยู่ในระดับปริญญาตรีทั้งสิน 476 คน โดยจำแนกด้วยวิธีสุ่มอย่างมีระบบ เข้าสู่เงื่อนไขการทดลอง 14 เงื่อนไข กระบวนการภายในการวิจัยแบ่งเป็นสามส่วน ส่วนแรกเป็นการสร้างความสัมพันธ์ระหว่างรูปภาพอิสระ กับมโนทัศน์หนึ่งในสองอย่าง คือ ฉลาด หรือโง่ โดยให้ผู้ร่วมการทดลองเล่นเกมที่ต้องตอบว่ารูปอิสระใด สัมพันธ์กับมโนทัศน์ใด ส่วนที่สองเป็นส่วนของการเหนี่ยวนำ โดยผู้เข้าร่วมการทดลองจะต้องตอบแบบสอบถามลวง ซึ่งภายในหน้ากระดาษปรากฎรูปอิสระที่เชื่อมโยงกับมโนทัศน์ข้างต้น ในส่วนที่สามจึงวัดผลด้วยการทำแบบทดสอบความรู้ทั่วไปจำนวน 100 ข้อ ทั้งนี้เพี่อนำคะแนนที่ได้จากการทำแบบทดสอบของเงื่อนไขต่าง ๆ มาเปรียบเทียบเพี่อตอบสมมุติฐานการวิจัย 3 ข้อคือ (1) การเหนี่ยวนำด้วยตัวเหนี่ยวนำทุติยภูมิสามารถก่อให้เกิดผลกระทบจากการเหนี่ยวนำได้ (2) การเหนี่ยวนำด้วยสิ่งที่คล้ายคลึงกับตัวเหนี่ยวนำทุติยภูมิ สามารถก่อให้เกิดผลกระทบจากการเหนี่ยวนำได้ (3) ผลจากการเหนี่ยวนำจะคงอยู่ตลอดช่วงเวลาการทดลอง ผลการวิจัยพบว่า คะแนนของผู้ร่วมการทดลองในเงื่อนไขต่าง ๆ ไม่แตกต่างกัน จึงไม่สนับสนุนสมมุติฐานการวิจัยที่ 1 และ 2 ดังนั้นสมมุติฐานการวิจัยที่ 3 จึงไม่สามารถจะทดสอบได้ การวิจัยครั้งนี้สรุปว่าสิ่งเร้าที่เป็นกลาง แม้จะนำมาเชื่อมโยงกับมโนทัศน์แล้ว ก็ไม่สามารถที่จะนำมาใช้เป็นตัวเหนี่ยวนำได้
