Abstract:
กฎหมายฟื้นฟูกิจการได้รับการบัญญัติขึ้นเพื่อช่วยเหลือลูกหนี้ที่ประสบปัญหาทางการเงินให้สามารถดำเนินธุรกิจต่อไปได้โดยไม่ต้องล้มละลายไป ซึ่งจำต้องมีมาตรการต่าง ๆ ที่เอื้อต่อความสำเร็จในการฟื้นฟูกิจการ อันจำต้องกระทบต่อสิทธิของเจ้าหนี้โดยเฉพาะสิทธิของเจ้าหนี้มีประกันเป็นอย่างมาก เช่น การพักบังคับชำระหนี้ ทำให้เจ้าหนี้มีประกันไม่สามารถบังคับชำระหนี้เอากับหลักประกันได้ เป็นต้น ทางออกที่ดีที่สุด คือ เมื่อมาตรการต่าง ๆ จำต้องกระทบต่อสิทธิของเจ้าหนี้โดยเฉพาะเจ้าหนี้มีประกัน ในขณะเดียวกัน ต้องให้ความคุ้มครองสิทธิของเจ้าหนี้มีประกันอย่างเพียงพอด้วย งานวิจัยนี้จึงมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษามาตรการต่าง ๆ ตามกฎหมายฟื้นฟูกิจการที่มีผลกระทบต่อสิทธิของเจ้าหนี้มีประกันตามกฎหมายไทยและกฎหมายต่างประเทศรวมทั้งความคุ้มครองที่เจ้าหนี้มีประกันได้รับจากกฎหมายดังกล่าว เพื่อหาแนวทางที่เหมาะสมให้วัตถุประสงค์ของกฎหมายฟื้นฟูกิจการและกฎหมายหลักประกันเกิดความสมดุลกัน จากการศึกษาวิจัยพบว่าพระราชบัญญัติล้มละลาย พุทธศักราช 2483 ยังมีบทบัญญัติที่คุ้มครองสิทธิของเจ้าหนี้มีประกันในการฟื้นฟูกิจการลูกหนี้ไม่เพียงพอ ซึ่งอาจจะส่งผลให้เจ้าหนี้มีประกันได้รับความเสียหายและไม่ให้ความร่วมมือในการพีนฟูกิจการกล่าวคือ 1. ไม่มีบทบัญญัติชดเชยความเสียหายที่เจ้าหนี้มีประกันได้รับจากความล้มเหลวของความคุ้มครองที่เพียงพอ 2. ไม่มีบทบัญญัติที่ชัดเจนเกี่ยวกับคำว่าหนี้มีประกันทำให้เกิดปัญหาในการแบ่งชั้นเจ้าหนี้มีประกันในการออกเสียงยอมรับหรือปฏิเสธแผน 3. ไม่มีบทบัญญัติในการคุ้มครองสิทธิของเจ้าหนี้มีประกันในการพิจารณาเห็นชอบแผนของศาล ในกรณีที่เจ้าหนี้มีประกันไม่เห็นชอบกับแผน เพื่อเป็นการแก้ไขปัญหาดังกล่าว ผู้วิจัยจึงขอเสนอแนวทางแก้ไขดังต่อไปนี้ 1. ควรมีการชดเชยความเสียหายที่เจ้าหนี้มีประกันได้รับจากความล้มเหลวของความคุ้มครองที่เพียงพอโดยกำหนดให้เป็นหนี้ที่มีบุริมสิทธิเหนือทรัพย์สินของลูกหนี้ 2. ควรมีการบัญญัติคำนิยามคำว่า ''หนี้มีประกัน" ว่าหมายถึงจำนวนหนี้ที่มีการให้หลักประกันไว้ เพื่อแก้ไขปัญหาในการแบ่งชั้นเจ้าหนี้มีประกันในการออกเสียงยอมรับหรือปฏิเสธแผน 3. เพิ่มหลักเกณฑ์ในการคุ้มครองสิทธิของเจ้าหนี้มีประกันในการที่ศาลจะพิจารณายืนยันแผนได้ ในกรณีที่เจ้าหนี้มีประกันไม่เห็นชอบกับแผน เพื่อให้ศาลเข้ามาทำหน้าที่ตรวจสอบแผนฟื้นฟูกิจการว่าแผนฟื้นฟูกิจการนี้นได้ให้ความคุ้มครองสิทธิของเจ้าหนี้มีประกันอย่างเพียงพออีกทางหนึ่ง
