Abstract:
ศึกษาการหายไปของสัญญาณตะกั่วโดยใช้ขั้วไฟฟ้าพิมพ์สกรีน ร่วมกับเทคนิคสแควร์เวฟแอโนดิก สตริปปิงโวลแทมเมทรี ในงานวิจัยนี้ได้ศึกษาสภาวะที่เหมาะสมสำหรับตรวจวัดสัญญาณของตะกั่ว จากผล การศึกษาพบว่า เมื่อใช้ขั้วไฟฟ้าพิมพ์สกรีนดัดแปรด้วยบิสมัท จะให้สัญญาณของตะกั่วดีที่สุด เมื่อตรวจวัดใน สารละลายบัฟเฟอร์โพแทสเซียมอะซิเตต ที่พีเอช 5.6 จากนั้นทดสอบการใช้ซ้ำของขั้วไฟฟ้าพิมพ์สกรีนพบว่า มี วิธีการล้างขั้วไฟฟ้าที่ทำให้สามารถนำขั้วไฟฟ้ากลับมาใช้งานซ้ำได้อย่างน้อย 30 ครั้งต่อการใช้งานใน 1 วันโดยไม่ทำให้ค่าสัญญาณไฟฟ้าลดลง เมื่อนำสภาวะที่เหมาะสมดังกล่าวไปตรวจวัดตะกั่วพบว่า มีความสัมพันธ์เป็น เส้นตรงในช่วงความเข้มข้น 0.5–15 มิลลิกรัมต่อลิตร โดยมีค่าความเป็นเส้นตรง (R²) เท่ากับ 0.9954 ขีดจำกัด ของการตรวจวัด (LOD) เท่ากับ 92 ไมโครกรัมต่อลิตร ขีดจำกัดของการหาปริมาณ (LOQ) เท่ากับ 306 ไมโครกรัมต่อลิตร ตามลำดับ เมื่อทำการศึกษาการหายไปของสัญญาณตะกั่วในสภาวะที่มีแอปตาเมอร์ ยืนยัน ว่า แอปตาเมอร์มีผลต่อความสูง และกระแสบริเวณฐานพีกของตะกั่วซึ่งทำให้ค่าสัญญาณของตะกั่วลดลง
