Abstract:
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อเปรียบเทียบการเห็นคุณค่าในตนเองของคนโสดและคนที่สมรสแล้วในวัยผู้ใหญ่ตอนกลางในกรุงเทพมหานคร กลุ่มตัวอย่างเป็นวัยผู้ใหญ่ตอนกลางอายุ 40-50 ปี ในกรุงเทพมหานคร มีจำนวนทั้งสิ้น 240 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือ แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล แบบวัดการเห็นคุณค่าในตนเอง แบบวัดความพึงพอใจในการทำงาน แบบวัดความพึงพอใยในชีวิตสมรส แบบวัดความอ้างว้างว่าเหว่ วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้วิธีการวิเคราะห์ความแปรปรวนสองทาง (Two way Analysis of Variance) ของคะแนนการเห็นคุณค่าในตนเองจำแนกตามตัวแปรเพศและสถานภาพสมรส ผลการวิจัยพบว่า 1.ชายมีคะแนนการเห็นคุณค่าในตนเองสูงกว่าหญิง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 2.ชายที่สมรสแล้วมีคะแนนการเห็นคุณค่าในตนเองไม่แตกต่างจากชายโสด 3.หญิงที่สมรสแล้วมีคะแนนการเห็นคุณค่าในตนเองไม่แตกต่างจากหญิงโสด
