การดูแลสุขภาพตนเองของประชากรวัยแรงงานในชุมชนแออัด เขตบึงกุ่ม กรุงเทพมหานคร

จุฬา กุลฉิม

dc.contributor.advisor	อัจฉรา เอ๊นซ์
dc.contributor.author	จุฬา กุลฉิม
dc.contributor.other	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย. วิทยาลัยประชากรศาสตร์
dc.coverage.spatial	กรุงเทพฯ
dc.coverage.spatial	บึงกุ่ม
dc.coverage.spatial	Bangkok
dc.coverage.spatial	Beungkum
dc.date.accessioned	2020-06-30T12:16:40Z
dc.date.available	2020-06-30T12:16:40Z
dc.date.issued	2548
dc.identifier.issn	9741768303
dc.identifier.uri	http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/66704
dc.description	วิทยานิพนธ์ (ศศ.ม.)--จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2548
dc.description.abstract	การศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการดูแลสุขภาพตนเองและปัจจัยที่มีผลต่อการดูแลสุขภาพตนเองของประชากรวัยแรงงานในชุมชนแออัด เขตบึงกุ่ม กรุงเทพมหานคร การดูแลสุขภาพตนเองที่ศึกษาครอบคลุมการดูแลสุขภาพตนเองในภาวะปกติและการดูแลสุขภาพตนเองในภาวะเจ็บป่วยข้อมูลที่ใช้มาจากการสัมภาษณ์ด้วยแบบสอบถามจากกลุ่มตัวอย่างจำนวน 451 รายที่มีอายุระหว่าง 15-59 ปีและอาศัยอยู่ในชุมชนแออัดที่เป็นตัวอย่าง 4 ชุมชนของเขตบึงกุ่ม กรุงเทพมหานครนานกว่า 6 เดือน ผลการศึกษาพบว่าโดยรวมกลุ่มตัวอย่างมีการดูแลสุขภาพตนเองในระดับปานกลางและการดูแลสุขภาพตนเองที่มักปฏิบัติเป็นประจำคือการดูแลสุขภาพตนเองในภาวะเจ็บป่วยในการวิเคราะห์การถดถอยแบบง่ายพบว่าความรู้ด้านสุขภาพมีความสัมพันธ์กับการดูแลสุขภาพตนเองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 ส่วน เพศ อายะ สถานภาพสมรส การมีประสบการณ์การเจ็บป่วยการศึกษาการมีสถานพยาบาลในชุมชนการับข่าวสารด้านสุขภาพอาชีพรายได้การมีสวัสดิการค่ารักษาพยาบาลและความเชื่ออำนาจความบังเอิญด้านสุขภาพไม่มีความสัมพันธ์กับการดูแลสุขภาพตนเองและผลการวิเคราะห์การถดถอยแบบพหุพบว่าตัวแปรอิสระทั้ง 15 ตัวแปรสามารถอธิบายการแปรผันของการดูแลสุขภาพตนเองได้ประมาณร้อยละ 13 และตัวแปรที่สามารถอธิบายการดูแลสุขภาพตนเองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 มีเพียง 4 ตัวแปรเท่านั้นคือเพศการอาศัยอยู่ในชุมชนที่มีสถานพยาบาลความรู้ด้านสุขภาพและทัศนคติด้านสุขภาพ
dc.description.abstractalternative	Self health care of the samples was at moderate level; frequently reported behavior was health deviation self care. The bivariate regression analyses indicated that knowledge toward health, attitude toward health, internal health locus of control and powerful other health locus of control, each, had a positive influence on self health care at the 0.05 significance level; while variables such as sex, age, marital status, experience with an illness, education, living in the community with a health services center, receiving information toward health, occupation, income, having health welfare and chance health locus of control did not. The multiple regression analysis revealed that the 15 independent variables could explain 13 percent of the variation of self health care. There were four variables which could explain self health care at the 0.05 significance level: Knowledge toward health, attitude toward health, sex, and living in the community with a health services center.
dc.language.iso	th
dc.publisher	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
dc.rights	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
dc.subject	การดูแลสุขภาพด้วยตนเอง
dc.subject	แรงงาน
dc.subject	ชุมชนแออัด -- กรุงเทพฯ -- บึงกุ่ม
dc.subject	Self-care, Health
dc.subject	Labor
dc.subject	Slums -- Bangkok -- Beungkum
dc.title	การดูแลสุขภาพตนเองของประชากรวัยแรงงานในชุมชนแออัด เขตบึงกุ่ม กรุงเทพมหานคร
dc.title.alternative	Self health care of labor force in congested areas in Beungkum District, Bangkok Mehtopolis
dc.type	Thesis
dc.degree.name	ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต
dc.degree.level	ปริญญาโท
dc.degree.discipline	ประชากรศาสตร์
dc.degree.grantor	จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
dc.email.advisor	Achara.E@Chula.ac.th