Abstract:
ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างปู่ย่าตายายและหลานตามการรับรู้ของปู่ย่าตายายโดยกลุ่มตัวอย่างเป็นปู่ย่าตามยายจำนวน 174 คน ที่อาศัยอยู่ในเขตกรุงเทพมหานคร ทั้งนี้เป็นเพศชาย 86 คนและเพศหญิง 88 คน เครื่องมือที่ใช้คือ แบบสอบถามข้อมูลส่วนบุคคล แบบวัดการรับรู้บทบาทของปู่ย่าตายายและแบบวัดความสัมพันธ์ระหว่างปู่ย่าตายายและหลาน ซึ่งผู้วิจัยได้ปรับจากแบบสอบถามของ AARP (2000) สถิติที่ใช้ในการวิจัยครั้งนี้คือ วิธีวิเคราะห์การถดถอยแบบพหุคูณ (Multiple regression) ด้วยวิธีการวิเคราะห์แบบขั้นตอน (Stepwise) และวิธีวิเคราะห์ความแปรปรวนแบบสองทาง (Two-way ANOVA) ผลการวิจัยพบว่า 1. ตัวแปร 1 ตัวแปรจาก 6 ตัวแปรสามารถอธิบายความแปรปรวนของคะแนนความสัมพันธ์ระหว่างปู่ย่าตายายและหลานได้ร้อยละ 41.3 คือ ตัวแปรการรับรู้บทบาทของปู่ย่าตายาย 2. กลุ่มที่รับรู้บทบาทของปู่ย่าตายายสูงมีคะแนนความสัมพันธ์ระหว่างปู่ย่าตายายและหลานสูงกว่ากลุ่มที่รับรู้บทบาทของปู่ย่าตายายต่ำอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 3. ไม่พบปฏิสัมพันธ์ร่วมระหว่างตัวแปรอายุและการรับรู้บทบาทของปู่ย่าตายายที่ส่งผลต่อคะแนนความสัมพันธ์ระหว่างปู่ย่าตายายและหลาน
