การศึกษาภาวะน่าสบายของพื้นที่ปรับอากาศ บริเวณพื้นที่อเนกประสงค์ของศูนย์การค้าในกรุงเทพมหานคร

Abstract

งานวิจัยชิ้นนี้ได้ทำการศึกษาภาวะน่าสบายของพื้นที่ไม่ปรับอากาศ บริเวณพื้นที่อเนกประสงค์ ของศูนย์การค้าในกรุงเทพมหานคร เนื่องจากมีกิจกรรมมากมายเกิดขึ้นในบริเวณพื้นที่ดังกล่าวนี้ และมีผู้คนเข้ามานั่งพักผ่อนอยู่เรื่อยๆ ซึ่งในปัจจุบันนี้พื้นที่เหล่านี้ยังไม่ได้นำมาพัฒนาและศึกษาอย่างจริงจัง ดังนั้นห้างสรรพสินค้าส่วนมากใช้เนื้อที่อยู่ในที่ปรับอากาศ การศึกษานี้ได้ค้นคว้าเพื่อที่จะสามารถเป็นอีกแนวทางในการจัดพื้นที่ภายนอกอาคารในบริเวณพื้นที่อเนกประสงค์ให้ได้ดียิ่งขึ้น ภายใต้ความมุ่งเน้นไปในการที่จะช่วยลดการใช้พลังงานที่มากเกินและไม่จำเป็นได้ การทำวิจัยหลัก มีวัตถุประสงค์เพื่อสำรวจเก็บรวบรวมข้อมูลของภาวะน่าสบาย และเพื่อตรวจสอบการตอบสนองของกลุ่มคนต่ออุณหภูมิ กำหนดโดย 3 ลำดับใหญ่ คือ ความคาดหวัง, ความรับรู้ ในเกณฑ์ของ ASHRAE และความพอใจ ในเกณฑ์ของ Three Point McIntyre SCALE การวิเคราะห์นั้นจะมาจากการเก็บข้อมูลด้วยกันทั้งหมด 600 คน จากนั้นจึงนำข้อมูลทั้งหมดมาวิเคราะห์เชิงสถิติ ระเบียบการวิจัยนั้นเป็นรูปแบบที่ทำการศึกษาจากสภาพภูมิอากาศจริง โดยวิธีการสัมภาษณ์ซึ่งได้จัดเก็บข้อมูลโดยมีการเปรียบเทียบของข้อมูลจากสองสถานที่ ซึ่งผลวิเคราะห์นั้นมาจากสองแหล่งหลักๆ คือ การตอบคำถามของผู้วิจัยและการใช้เครื่องมือทางวิทยาศาสตร์ตรวจวัดสภาพแวดล้อมไปพร้อมกัน ทำให้ได้ข้อมูลที่น่าเชื่อถือมากขึ้น และนำมาประมวนผลในโปรแกรม Excel และ PMV Tool การวิจัยนี้จะเป็นแนวทางในการออกแบบบริเวณพื้นที่อเนกประสงค์ของศูนย์การค้าในกรุงเทพมหานคร ซึ่งมุ่งเน้นในการลดปริมาณพลังงานของระบบปรับอากาศ ผู้วิจัยได้สำรวจจากแบบสอบถามจากบุคคลที่ได้เข้ามาในพื้นที่สำรวจเกิน 10 นาทีขึ้นไป ดังนั้น สิ่งที่เราได้พบเห็นจากทั้งสองที่นั้นคือ ส่วนใหญ่จะตัดสินคาดหวังกับอากาศ (Expectation) เกิดจากความรู้สึกจากประสบการณ์มากกว่าการที่ได้รู้สึกจริง (Vote) การวัดผลได้แสดงให้เห็นว่า พื้นที่ไม่ปรับอากาศนั้นสามารถรองรับและเป็นที่ผู้คนสามารถใช้เป็นพื้นที่อเนกประสงค์ไม่ต่างจากพื้นที่ปรับอากาศมากนัก การวัดผลนั้น มีนัยยะสำคัญบ่งบอกภาวะน่าสบายของพื้นที่อเนกประสงค์ที่ไม่ปรับอากาศว่ามีความพึงพอใจและการวิจัยนี้สามารถเป็นแนวทางการลดปริมาณพลังงานของระบบปรับอากาศและนำไปต่อยอดศึกษาต่อในอนาคตได้