Abstract:
วิทยานิพนธ์ฉบับนี้มุ่งศึกษาลักษณะเด่นในวรรณกรรมของลาว คําหอมคือ การใช้ลีลาเสียดสีในการสื่อความคิด ผลการศึกษาได้แสดงให้เห็นว่า ลีลาเสียดสีในวรรณกรรมของลาว คําหอมผ่านการใช้ภาษาเริ่มจากการ ใช้คํา กลวิธีที่ลาว คําหอมนํามาใช้คือ การเล่นคําและเล่นความหมายของคํา โดยแฝงความหมายที่ลึกซึ้งในเชิงเสียดสี การเสริมความที่แทรกน้ําเสียงและทัศนคติเชิงเสียดสีของผู้แต่ง นอกจากนี้ลาว คําหอมยังใช้ภาพพจน์ เพื่อสร้างภาพ ตลกขบขัน หรือภาพที่แสดงถึงความโหดร้ายและขมขึ้นในชีวิตของชาวบ้าน ได้อย่างกลมกลืนกับสภาพชีวิตความเป็นอยู่ ของชาวบ้าน และมีความสมจริงเป็นอย่างยิ่ง จึงทําให้ผู้อ่านเกิดอารมณ์สะเทือนใจกับปัญหาต่างๆ ที่นําเสนอผ่าน ตัวละคร อันเชื่อมโยงไปสู่การตีความสารสําคัญของเรื่องได้อย่างละเอียดและชัดเจน ลีลาเสียดสีในวรรณกรรมของลาว คําหอมผ่านการใช้องค์ประกอบวรรณกรรม เริ่มจาก กลวิธีการ เล่าเรื่องแบบนิทาน ซึ่งเป็นลีลาการเล่าเรื่องที่โดดเด่นและแสดงน้ําเสียงเสียดสีได้อย่างชัดเจน การตั้งชื่อตัวละครและ การตั้งชื่อเรื่องที่แฝงความหมายที่ลึกซึ้ง และการสร้างฉากที่สื่อถึงอารมณ์และบรรยากาศของเรื่องได้อย่างสมจริง นอกจากนั้นผู้แต่งยังได้แสดงน้ําเสียงเสียดสีที่มีต่อคน สถาบันศาสนาและความเชื่อ และความเปลี่ยนแปลงของสังคม ไว้ในวรรณกรรมของตนได้อย่างเด่นชัดและงดงาม ในฐานะ"คําร้องทุกข์ของชาวบ้าน” วรรณกรรมของลาว คําหอมนับว่าประสบความสําเร็จอย่างงดงาม งานวิจัยนี้ช่วยแสดงให้เห็นชัดเจนว่า ความสําเร็จของวรรณกรรมของลาว คําหอมนั้นขึ้นอยู่กับลีลาและกลวิธีการเสียดสี อันประณีตแยบคาย
