Abstract:
Canine Parvovirus (CPV) อยู่ใน จีนัส Parvovirus ประกอบด้วย DNA สายเดี่ยวที่ไม่มีเปลือก หุ้ม จีโนมมีเบสประมาณ 5,000 เบสประกอบด้วยยีนสำหรับสร้าง viral proteins 1 และ 2 (VP1 และ VP2) และยีนสำหรับสร้าง nonstructural proteins 1 และ 2 (NS1 และ NS2) เชื้อ CPV พบครั้งแรกในปี 1978 เป็นชนิด CPV-2 ประมาณปี 1979มีการเปลี่ยนแปลงสายพันธุ์จาก CPV-2 เป็น CPV-2a ในปี 1984มีสายพันธุ์ใหม่คือ CPV-2b ซึ่งแตกต่างจาก CPV-2a ในการศึกษานี้เป็นการตรวจหาเชื้อ CPV ในอุจจาระของสุนัขปกติและของสุนัขที่ป่วยด้วยโรคลำไส้อักเสบที่แสดงอาการอาเจียนและท้องเสียอย่างละ 55 ตัวอย่างรวมทั้งวัคซีนจาก 1 บริษัทโดยวิธี seminested Polymerase Chain Reaction โดยการ ขยายเพิ่มจำนวนยีนบริเวณที่สร้าง VP2 ซึ่งเป็นส่วนประกอบหลักของ capsid protein ของ CPV ที่กระตุ้นการสร้าง neutralizing antibody ปรากฎว่า ไม่พบเชื้อ CPVในอุจจาระของสุนัขปกติ พบเชื้อ CPV ในอุจจาระของสุนัขที่ป่วยด้วยโรคลำไส้อักเสบ34 ตัวอย่าง (61.8%) และพบเชื้อ CPV ในวัคซีน จากนั้นนำผลผลิตของปฏิกิริยาที่ให้ผลบวกและผลผลิตของปฏิกิริยาจากวัคซีนมาแยกชนิดเชื้อโดยวิธี Restriction Fragment Length Polymorphism โดยใช้เอนไซม์ Rsa I และ Hph I พบว่าชนิดของเชื้อCPV ที่พบในอุจจาระของสุนัขทุกตัวที่ป่วยด้วยลำไส้อักเสบ (CPV-2a หรือCPV-2b) มีความแตกต่าง จากชนิดของเชื้อ CPV ที่พบได้ในวัคซีน (CPV-2)การศึกษาทางระบาดวิทยาระดับโมเลกุลของไวรัสดังกล่าวใช้เป็นแนวทางในการศึกษาทางระบาดวิทยาของโรคติดเชื้อ CPV
